Saga - 1954, Qupperneq 38

32
og kennimenn allir skyldu gera krúnur sínar,
og skyldi stofna heit. Var það þegar gert. Hétu
þeir að gefa af sekk hverjum, þ. e. af varnings-
sekk hverjum, sem þeir höfðu í skipi, og gera
mann til Róms og gefa hálfa mörk vax hver
maður til kirkna. Og lægði þá þegar veðrið. Má
af þessu marka, að mikils hefur þótt vert um
Rómför. Því er trúað, að þá mundi guð láta þá
komast af, ef slíkri för væri heitið, ásamt heit-
um um fégjafir til kirkna. Gjafir af varningn-
um hafa að líkindum átt að fara til Rómferðar-
innar og til gjafa í Rómaborg. Slík heit sem
þessi var heilög skylda að efna, sbr. Kristinrétt
Árna biskups 19. kap. Ekki greinir um efndir
þessa heits, en að sjálfsögðu má gera ráð fyrir
þeim.
Þorvaldur Snorrason í Vatnsfirði fór að
Hrafni Sveinbjarnarsyni óvörum á Eyri í
Arnarfirði 4. marz árið 1213 og lagði eld í bæ-
inn. Hrafn bauð það þá sér til lífs „at ganga
suðr til hjálpar hvárum tveggja". Hrafn bauð
hér að gera heit sér til lífs. Suðurgönguna hugs-
ar hann þó eigi aðeins sér til lífs og sáluhjálp-
ar, heldur skyldi hún einnig verða Þorvaldi til
sálubóta. Hugsunin er víst sú, að Hrafn ætli
að friða fyrir sál Þorvalds með fyrirbænum
sínum. Þorvaldur tók þó ekki þessu boði Hrafns,
heldur lét hann höggva Hrafn, eins og kunnugt
er (Sturl. I. 438).
4. Með því að ferðir til heilagra staða voru
taldar svo afarvænlegar til sáluhjálpar, þá hlaut
þeim mönnum, sem í ýmiskonar vandræði eða
stórræði höfðu ratað, auðvitað að vera talið
hagfellt til sálubóta að ganga suður til Róma-