Saga - 1954, Síða 45

39
sér leiðarvísis um suðurlönd og leiðir pílagríma,
sem hann hefur svo snúið á íslenzku.
Um líkt leyti eru þeir Halldór Bergsson frá
Hvammi í Dölum, sá er fengið hafði Ingvildar
Þorgilsdóttur Oddasonar á Staðarhóli, og Þor-
björn Vermundarson frá Hvoli í Saurbæ sagðir
hafa ráðizt til suðurgöngu og andazt báðir í
þeirri ferð (Sturlungas. I. 112).
Gizur Hallsson, inn nafnkunni lögsögumað-
ur, var mikið utanlands og gerðist stallari Sig-
urðar konungs munns í Noregi. Sagt er, að
hann hafi verið betur metinn í Róm én nokkur
islenzkur maður fyrr af mennt sinni og fram-
kvæmd. Má af þessu ráða, að hann hafi farið
til Rómaborgar að minnsta kosti einu sinni, ef
ekki oftar. Hafi honum orðið víða kunnugt um
Suðurlöndin, og þar af hafi hann gert bók þá,
er heiti Flos Peregrinationis („Utanferðar
blóm“). Er bók sú nú ekki til, svo að menn viti,
eflaust glötuð fyrir löngu (ísl. sögur XII. 77—
78, Sturl. I. 95). Það er líklegt, að Gizur hafi
farið til Rómaborgar nálægt miðri 12. öld, ef
til vill rrieð Halli föður sínum Teitssyni biskups-
efni, sem andaðist 1150 á leið norður, eins og
áður er getið.
Að því er virðist sumarið 1175 fór Þórir
prestur inn auðgi Þorsteinsson í Deildartungu
utan með konu sinni, Þórlaugu Pálsdóttur
Sölvasonar, prests í Reykjaholti. Höfðu þau
hjón átt börn, sem öll önduðust. Konan sýnist
hafa harmað börnin mjög og tók vanheilsu, ög
fyrir bænarstað hennar tóku þau sig upp til
Rómferðar. Voru þau fyrst tvo vetur í Noregi,
og þar ól Þórlaug sveinbarn, sem þau létu eftir