Vera - 01.08.2002, Blaðsíða 17

sýning uppi á sviði eins og í öðrum löndum eða hékk
eitthvað meira á spýtunni? I upphafi fengu erlendu
dansararnir mánaðar dvalarleyfi eins og listamenn
en þegar ljóst var hve umfangsmikil starfsemin var,
hátt í 1000 leyfi veitt á ári, var reynt að koma bönd-
um yfir hana með því að stöðunum var gert að sækja
uni atvinnuleyfi fyrir stúlkur sem búa utan EES
svæðisins og innheimta skatta og skyldur af dönsur-
unum. Atvinnuleyfin voru þá veitt til þriggja eða
fjögurra mánaða í senn, skattar innheimtir af upp-
gefnum launum og dansarar látnar greiða í lífeyris-
sjóð o.fl. Sú staðreynd vakti einmitt mikla athygli á
ráðstefnunni í Tallinn en ekkert hinna Norðurland-
anna veitir nektardönsurum atvinnuleyfi. Island er
því eina landið sem lítur á nektardans sem löglega
starfsemi og innheimtir skatta af tekjum sem þar er
aflað. Þar með er orðinn lítill munur á því að gera
vændi að löglegri starfsemi því skilgreining á vændi
er ekki bara hefðbundnar samfarir heldur ýmis kon-
ar kynlífsþjónusta sem staðfest hefur verið að getur
farið fram í einkadansklefum.
Þrír dansarar segja frá
í maíblaði VERU 2001 var viðtal við þrjá nektardans-
ara frá Lettlandi sem lýstu aðstæðum sínum á nekt-
ardansstaðnum Bóhem við Grensásveg en nokkrar
þeirra höfðu áður unnið á Maxim's í Reykjavík og
sögðu að þar hefðu aðstæður verið svipaðar, sem og
17