Vera - 01.08.2002, Page 34

vera
34
Guðrún: Ég verð stundum fyrir
þessu, sérstaklega þegar ég var verð-
bréfamiðlari - það var nú ekki mjög
sexý. Ég fór einu sinni út á lífið og
gerði tilraun, sagðist heita Ástríður
og vera hjúkrunarfræðingur...
Selma: Það er samt stað-
reynd að á hefðbundn-
um karlavinnustöðum
er mjög erfitt fyrir karla
að fá frí til að sinna
börnunum. Kúltúrinn er
ekki kominn lengra en
svo.
Guðrún: Svo er það líka
svo að konur veigra sér
frekar við að taka á-
byrgð. Ég held að það
sé meðal annars vegna
þess að konur eru svo
pottþéttar. Ég veit sjálf
að þegar ég tek verkefni
að mór þá vil ég vera
búin að lesa hvern einasta staf um málið og svo er ég
búin að undirbúa plan A, B og C. Karlinn stekkur
frekar út í djúpu laugina, og hann svamlar alltaf. Ég
held að við séum síður tilbúnar til þess. Konur sóu
hræddari við að gera mistök, kannski af því að þeim
er frekar refsað fyrir það. Þær eru nýjar á vinnumark-
aðnum og eru þar af leiðandi undir meiri smásjá.
Oddný: Er þetta ekki aðallega spurning um traust?
Karlar og konur verða að treysta hvert öðru að vinna
ákveðin störf. Þetta er líka svona þegar strákar byrja
að vinna á hefðbundnum kvennavinnustöðum, þá
mæta þeir oft ákveðnu vantrausti.
Selma: Eru karlar ekki líka stundum hræddir við
konur á framabraut?
Guðrún: Ég held að það sé alveg spurning um kyn-
slóðabil. Karlar sem eru komnir um og yfir fimmtugt
eru meira skeptískir á kvenstarfsmenn og kvensór-
fræðinga heldur en yngri karlmenn.
Selma: Yngri menn eru líka vanir því að vinna með
konum. 1 mínum bekk í lögfræðinni, til dæmis, eru
jafn margar stelpur og strákar og við vinnum saman
án þess að pæla í því hver er strákur eða stelpa.
Konur að slá í gegn i karlabransa
Svo vikið sé ctftur aö póst-femínísku popp-konun-
um; hafa þær góð eða slæm áhrif á kvennabaráttu
dagsins í dag?
Oddný: Þessar konur njóta allar velgengni, er það
ekki brjálæðislega jákvætt? Þær eru 'lögfræðingar,
frægir pistlahöfundar, skipuleggja listsýningar og
svo framvegis.
Guðrún: Ég held reyndar að ein ástæða þess að
halda kvennabaráttunni áfram sé sú að karlmönnum
stendur stundum stuggur af svona konum. Ég verð
stundum fyrir þessu, sérstaklega þegar ég var verð-
brófamiðlari - það var nú ekki mjög sexý. Ég fór einu
sinni út á lífið og gerði tilraun, sagðist heita Ástríður
og vera hjúkrunarfræðingur. Það var alveg að rokka
og ... ávöxtur þessa kvölds var meiri en oft áður. En
hvort þetta hugarfar karla séu áfhrif frá poppmenn-
ingu? Ég veit það ekki, þetta er gamla debatið um
hvort þessir miðlar hafi raunveruleg áhrif á fólk,
samanber spurninguna hvort ofbeldismyndir valdi
auknu ofbeldi.
Oddný: Annað sem mór finnst svakalega jákvætt í
sambandi við þessa „kvenna-poppmenningu" er að
það eru konur sem gera þessar myndir og þarna fá
margar flottar leikkonur góð tækifæri. Með þessu er
fullt af konum að slá í gegn í mjög erfiðum bransa
þar sem karlar hafa alltaf haft alla yfirburði.
/ ljósi umræöunnar um að póst-femínistar þurfi
ekki á femínisma að halda og vilji ekki kalla sig
femínista; Eruö þið femínistar?
Guðrún: Já. Ég geri það í orði og á borði að halda
uppi þessum hugsjónum, þær eru raunverulegar fyr-
ir mór.
Oddný: Sammála því.
Selma: Sama hér.
Oddný: Myndin af femínistanum hefur líka breyst.
Það er hægt að vera femínisti án þess að vera í aktívri
baráttu, eins eru karlar gjarnan komnir undir þennan
hatt.
Hvað meö konur sem telja sig ekki þurfa að vera
femínistar?
Oddný: Um leið og þessar konur lenda í fyrsta sinn í
því að maðurinn á næsta borði fær hærri laun en þær
og þær gera eitthvað í því þá eru þær orðnar
femínistar.
Guðrún: Þetta er ákveðið þroskaferli. Fyrir svona
fimm árum hefði ég aldrei kallað mig femínista, óg
hafði ekki fundið fyrir því að mór væri mismunað á
neinn einasta hátt. Ég finn það hins vegar í dag, eft-
ir að ég er komin út í atvinnulífið.
Oddný: Ég hef ekki fundið fyrir mismunun og í ljósi
þess vil ég ekki ganga um með tortryggnisáru í kring-
um mig, tortryggnin sjálf hefur náttúrlega neikvæð
áhrif. En um leið og ég lendi í einhverju þá mun ég
svo sannarlega standa upp og öskra, en þangað til
ætla ég ekki að gera ráð fyrir að allir karlmenn sóu að
troða á mér. Er það ekki femínismi í sjálfu sér, að
ganga um og gera ráð fyrir því að geta hvað sem er?