Vera - 01.10.2003, Page 57

DRÍFA HJARTARDÓTTIR
SJÁLFSTÆÐISFLOKKI
Miðar í rétta átt
Oldcur miðar í rétta átt í jafnréttisbaráttunni og hefur
Sjálfstæðisflokkurinn stigið stór skref í henni á undan-
förnum árum. Nefna má jafnan rétt foreldra til töku
fæðingarorlofs og lengingu orlofs úr sex í níu mánuði;
endurskoðun jafnréttislaga; alþjóðlega ráðstefnu um
konur og lýðræði; ráðherrasldpaða nefnd um aukinn
hlut kvenna í stjórnmálum og starf á hennar vegum;
átak á vegum fjármálaráðuneytis til að tryggja aukið
jafnrétti í starfsmannahaldi ríkisins; nefnd um efna-
hagsleg völd kvenna; nefnd um jafnrétti kynjanna við
opinbera stefnumótun; aukna áherslu á mismunandi
þarfir drengja og stúlkna í skólum og stuðning við sam-
starfsverkefnið Auður í krafti kvenna.
Varðandi samþættingu jafnréttissjónarmiða í stefnu-
rnótun og ákvarðanatöku þá taka íslendingar þátt í nor-
rænni stefnumótun um málið. Ekki hefur reynst unnt
að standa við bókun með kjarasamningum frá 1997, af
ýmsum tæknilegum ástæðum m.a., en með nýju fjár-
hags- og mannauðskerfi hillir nú undir að það verði
hægt og í það verði ráðist.
Hlutir þokast í rétta átt í ráðningum og skipan í op-
inberar nefndir. Á tímabilinu janúar 2001 til apríl 2003
voru til að mynda 47 forstöðumenn ráðnir hjá ríkinu,
20 konur og 27 karlar. Á þessu tímabili fækkaði körlum
í stjórnunarstöðum um 20 en konum fjölgaði um 10.
Gera þarf bragarbót á skipan í nefndir á vegum stjórn-
arráðsins til að jafna hlut kynjanna þótt þar hafi orðið
breyting á til batnaðar. Við niðurröðun í þingnefndir er
horft til margra þátta, svo sem þekkingar og reynslu
þingmanna, og hver þingflokkur raðar í nefndir óháð
hinum. Af þeirn sökum geta kynjahlutföll í nefndum
orðið ójöfn.
Almennt þarf að gæta að því að fara að jafnréttislög-
um við ráðningar, horfa til kynjahlutfalla í þeim stéttum
sem verið er að ráða í, velja hæfasta einstaklinginn og
jafnrétti mun vonandi nást fyrr en síðar.
Ég tel ekki næga reynslu komna í Svíþjóð til að sann-
færast um að breyta eigi ákvæðum hegningarlaga um
vændi. Svíþjóð er eina landið í Evrópu sem gert hefur
kaup á vændi refsiverð og eru afar skiptar skoðanir um
þá ráðstöfun. Ef gera á breytingu verður að vera hægt að
fylgja henni eftir og hún þarf að gagnast þeim sem leið-
ast út í vændi.
ANNA KRISTÍN GUNNARSDÓTTIR
SAMFYLKINGU
Fjölbreyttari menntun og atvinnu á landsbyggðinni
Jafnréttið á sér margar hliðar. Umbjóðendur mínir búa
í því kjördæmi landsins sem einna mest á í vök að verj-
ast síðari árin, þ.e. á Norðurlandi vestra, Vestíjörðum
og hluta Vesturlands. Eins og kunnugt er leit ríkis-
stjórnin ekkert til atvinnumála kvenna þegar ákveðið
var að ráðast í sérstök átaksverkefni fyrir síðustu kosn-
ingar heldur var ráðist í dæmigerð karlaverkefni þrátt
fyrir að konur séu sá hópur sem einna fyrst verður fyrir
barðinu á atvinnuleysi, ekki síst í undirstöðugreinum
landsbyggðarinnar. Ég hefi sérstakan áhuga á að sinna
þeirra málum og ekki síst að stuðla að fjölbreyttari
menntunarmöguleikum og atvinnu á landsbyggðinni.
Ég er annar flytjenda tillögu þar sem hvatt er til að ráð-
ist verði í sérstakar mótvægisaðgerðir gegn fyrirsjáan-
legu ójafnvægi í byggðamálum en í greinargerð er
einmitt rætt um aukna möguleika til framhaldsmennt-
unar sem sjálfsagðan hluta slíkra aðgerða.
Ég er meðal flutningsmanna tillögu um að kaup á
vændisþjónustu á íslandi verði gerð refsiverð og einnig
tillögu til þingsályktunar um samþættingu kynja- og
jafnréttissjónarmiða stefnumótun og starfi ríkisstjórn-
arinnar en þessar tillögur voru báðar lagðar fram á Al-
þingi nýlega. Ég mun leggja mig frant um að hafa hlut
kynsystra minna í huga við meðferð mála á Alþingi.
SIV FRIÐLEIFSDÓTTIR
UMHVERFISRÁÐHERRA, FRAMSÓKNARFLOKKI
Konur þurfa að koma að ákvarðanatöku
Ég mun halda áfrarn að beita mér í jafnréttismálum á
þessu nýhafna kjörtímabili sem hingað til og fagna því
að stjórnmálahópur Femínistafélagsins skuli brýna alla
til þeirra verka í samfélaginu, ekki veitir af.
Það voru okkur jafnréttissinnum mikil vonbrigði að
upplifa bakslagið í síðustu alþingiskosningum, en þá
fækkaði konum á þingi úr um 37% í 30%. Nú er svo
komið að ísland rekur lestina á Norðurlöndum en þar
er hlutfall kvenna frá tæpum 40% til 45%. Brýnt er að
efla umræðuna um nauðsyn þess að konur séu til jafns
við karla í ákvarðanatöku á öllum sviðum þjóðlífsins, á
löggjafarsamkundunni, í stjórnsýslunni, í stofnunum
og í fyrirtækjunum. Hvetja þarf fyrirtæki og stofnanir lil
að gera jafnréttisáætlanir svo að jafnréttisstarfið verði
sjálfsagðara og skipulegra. Launamun kynjanna þarf að
útrýma og mun ég gera það sem í mínu valdi stendur til
að styðja við þau áform sem jafnréttisráðherrann hefur
kynnt þar að lútandi.
Einnig þarf að vinna gegn klámvæðingunni svokall-
aðri, sem sýnir rnjög einhæfa mynd af konum og á það
einnig við um auglýsingar og annað íjölmiðlaefni. Jafn-
réttissinnar þurfa að sameinast um að komið verði á
framfæri heildstæðari mynd af nútímakonunni. Efla
þarf jafnréttisumræðu í uppeldi barna. Þar er ekki nóg
að líta til skólakerfisins heldur þurfa foreldrar að líta í
eigin barm. Ég lýsi mig reiðubúna til að halda áfram að
vinna af einurð við að efla lífsgæði og framgang kvenna
eftir því sem ég hef aðstöðu og krafta til. X

vera / 5-6. tbl. / 2003 / 57