Akranes - 01.07.1957, Page 2

Til fróðleiks og skemmtunar
Gamanmál frá
hendi Hallgríms
Péturssonar.
Þegar menn eru orðnir frægir,
er oft leitað til upphafsins, um
]>að hvemig krókurinn beygist
til þess sem verða vill, og hve
snemma. Þessa visu á Hallgrím-
ur að hafa gert bam að aldri,
er hann sá kattarrófu koma upp
um gisið gólfið á baðstofunni:
1 huganum var ég hikandi,
af hræðslu nærri fallinn,
er kattarrófan kvikindi
kom hér upp á pallinn.
— ★ —
Ýmislegt bendir til að Hallgrim-
ur hafi ekki talið sig neinn ölm-
usumann á Hólastað (í skóla).
Líklegt er að hann hafi ekki lát-
ið hlut sinn fyrir piltungum stað-
arins, ef það er satt, að hann hafi
gert eftirfarandi visu um þann
hálærða Amgrim officialis Hóla-
stóls:
Eins og forinn feitur
fénu mörgu hjá
stendur strembileitur
stórri þúfu a,
þegir og þykist frjáls,
þetta kennir prjáls,
reigir hann sig og réttir upp
rófuna til hálfs,
sprettir úr spori með státi
og sparðar af graviáte.
— ★ —
Enn er sagt að Hallgrímur hafi
átt að yrkja þessa vísu um Am-
grím lærða:
Sefur, vaknar, sér við snýr,
sezt upp, etur, vætir kvið,
hóstar, ræskir, hnerrar spýr,
hikstar, geyspar, rekur við.
Ef þetta væri rétt, lítur út fyrir,
að þeim lærða manni, og hinum
unga sveini, sem ekki vildi lúta
hverju sem var, hafi ekki komið
vel saman. Ef til vill hafa ein-
mitt þessir árekstrar eitthvað flýtt
för Hallgríms frá Hólum til út-
landa.
— ★ —
Eftirfarandi visu á Hallgrim-
ur einnig að hafa kastað fram til
matmóður sinnar (jómfrú Hall-
dóru), er hún vildi ekki gefa
honum hrisgrjónavelling, er hún
kvað ætlaðan presti einum:
Einhvem tíma kelling, kelling
kann til bera, bera,
að ég fái velling, velling
og verði séra, séra.
— ★ —
Forsíðumyndin:
Biskup, vígslubiskup og prest-
ar ganga til hinnar nýju kirkju
frá þeirri gömlu, eftir aÖ hafa
tekiÖ þar viÖ hinum helgu dóm-
um kirkjunnar.
Hversu sem é stendur fyrir
Hallgrími, virðist hann alltaf
standa uppréttur, þ. e. þora að
segja það, sem honum býr i
brjósti, og eins og það kemur hon-
um fyrir sjónir, hvað sem af því
gat hlotizt. Hann virðist ekki vera
neinn tækifærissinni, eða það sem
menn é stundum kalla „dipló-
mat“.
Skömmu eftir að Brynjólfur,
vinur hans og hjálparhella, er
orðinn biskup, er sagt að hann sé
kominn til að visitera á Kálfa-
tjöm, en þá hafi gefið á sjó.
Levfði biskup að róið væri, gekk
siðan að hjöllum ofan og blessaði
þau föng, er til voru og talaði um
kraftaverk Krists, er hann mett-
aði 5000 manns. Á meðal hjall-
anna var kofi sem kallaður var
Víti, og bjó þar einsetukarl Um
allt þetta ó Hallgrimur að hafa
ort þessa vísu:
Biskupinn blessar hjalla,
bilar þá aldrei upp frá þvi.
Krosshús og kirkjur allar
og karlinn, sem býr Víti i.
Fiskiföng formenn sækja,
fræðasöng þurfa ei rækja,
égimd reiknast ei til klækja.
— ★ —
Meinlegasti maður í garð Hall-
grims ú Suðumesjum hefur áreið-
anlega verið stórbokkinn og of-
stopamaðurinn Torfi Erlendsson
sýslumaður. Hann leit smáum
augum á þennan fátæka klerk, og
hefur sjólfsagt fundizt sem þeim
væri mikil niðurlæging ger með
slikri sendingu til prestsembættis,
(Framhald á 3. kápusíÖu.)
AKRANES
XVI. árgangur. — Júlí—sept. 1957. — 3. hefti.
fíitiö kemur út fjórum sinnum á ári, og kostar kr.
55.00 árg. — (Jtgefandi, ritstjóri og ábyrgöarmaö-
úr: ÓLAFUR B. BJÖRNSSON. — Afgreiösla: MiÖ-
teig 2, Akranesi, Sími 8. — PrentaÖ í Prentverki
Akraness h.f. —
138
AKRANES