Akranes - 01.07.1957, Qupperneq 55

á vegum hreppsins. Þá var þar kennari
Þórður Grimsson sýsluskrifari, föður-
bróðir Guðmundar Grímssonar dómara í
Ameríku. Um og eftir fermingu var svo
Guðmundur um sex ára skeið hjá Þórði
prófasti Þórðarsyni í Reykholti. Þar
bætti Guðmundur nokkru við lærdóm
sinn, t. d. i reikningi, og þar lærði hann
einnig ofurlítið í dönsku. Svo að þetta
var ekki lítil menntun.
Þegar hingað var komið stundaði Guð-
mundur aðallega sjó. Fyrst og fremst á
skútum, en einnig á opnum skipum. Eft-
ir að vélbátarnir komu til sögunnar, var
hann lengi vetrarmaður hjá Haraldi
Böðvarssyni í Sandgerði við ýmiss störf.
Báru þorskhausahlaðar Guðmundar og
Narfa Jónssonar þar ljóst vitni um vel-
virkni þeirra og snyrtimennsku. Ég hygg
að Guðmundur hafi ekki verið sérstaklega
mikill afkastamaður til vinnu, en drjúg-
ur, laginn, velvirkur og iðinn, en alveg
sérstaklega trúr og samvizkusamur. Hann
mun og ætíð hafa gengið þrifalega um
alla hluti, — t. d. hey — og verið nýt-
inn.
A. m. k. eftir að Guðmundur fluttist
að Steinsstöðum hafði hann jafnan nokk-
uð af skepnum, sérstaklega kindur og
hesta. Mörg ár hafði hann t. d. keyrslu-
hesta einn eða fleiri, þar til bílarnir
ruddu þeim úr vegi. Hann var mikill
skepnuvinur og fór vel með þær.
Guðmundur gekk fram fyrir skjöldu
um að útvega sér og öðrum hér erfða-
festuréttindi á kirkjulóðum, nokkru eftir
að erfðafestulögin gengu i gildi. Fékk
hann erfðafestusamning á Steinsstaðalóð
17. nóv. 1906. Var lóðin 710 ferfaðmar
að stærð, og var eftirgjaldið 12 kr. á
ári. Á allri þessari lóð var vel ræktaður
kartöflugarður, sem gaf af sér góða og
eftirsótta uppskeru, meðan hægt var að
hafa hér ómengað Akranesafbrigði.
AKRANES
Guðmundur var greindur maður, fróð-
ur um marga hluti og vel minnugur.
Hann gaf sig oft á tal við menn, fyrst
og fremst til að fræðast af því um eitt
eða annað — nýtt eða gamalt — sem
máli skipti. Allt slíkt var honum jafnan
tiltækt síðan. Gat hann því oft frætt um
ýmislegt það, sem allir þekktu ekki deili
á. Hann hafði og gaman af að segja frá
og gerði það vel. Þótt Guðmundur væri
hér ekki til mála kvaddur á opinberum
vettvangi, lét hann sér mjög hugarhaldið
um rétta og farsæla framvindu allra
góðra mála í bæ sínum, og horfðu til al-
menningsheilla. Fylgdist hann af alhug
með öllum slíkum málum og var í þeim
efnum fús til hvers konar stuðnings er
hann gat látið í té, beint eða óbeint.
Um allt þetta vissi ég gjörla, því að
með okkur Guðmundi var náin vinátta,
allt fró því að ég var unglingsstrákur.
Guðmundur á Steinsstöðum var raun-
191