Freyr - 15.09.1978, Síða 45

Margt óunnið í
markaðsmáiunum.
Stefán Jónsson, Kagaðarhóli,
A.-Húnavatnssýslu.
Það er ekki aðeins
útflutningurinn, innlendi
markaðurinn er auðvitað
langtum þýðingarmeiri.
Þetta er annar aðalfundur Stéttarsambandsins, sem
þú situr, auk þess sem þú sast aukafundinn í vetur, er
leið, og hefur þú því tekið þátt í þeim miklu umrœðum
um skipulagsmál framleiðslunnar, sem hafa farið fram
síðastliðið ár. En í umræðunum í gœr vékst þú að öðrum
málum. Gagnrýndir m. a. smjörútsöluna, eða hvernig
að henni var staðið, og svo vékst þú að markaðsmálun-
um. Hvað var það, sem þú vildir helst, að gert yrði í
þeim málum?
Ég tel, að það sé enn mjög margt óunnið. Þó að það
sé sjálfsagt til bóta, að sett var á laggirnar svokölluð
markaðsnefnd, þá held ég, að inn í hana þyrftu að koma
fleiri aðilar, sem hafa bæði þekkingu og reynslu í þeim
málum. Þar mætti til dæmis benda á Osta- og smjör-
söluna. Það er auðvitað mjög mikið atriði fyrir okkur
að hafa sem besta markaði fyrir þá vöru, sem við þurf-
um að flytja út, kemur þar hugsanlega til greina að
hyggja að vöruskiptaverslun, eins og virðist vera farin
að viðgangast nú.
En það er ekki aðeins útflutningurinn, innlendi mark-
aðurinn er auðvitað langtum þýðingarmeiri, og það
verður að leggja á það áherslu að „rækta“ hann betur.
Ég get tekið sem dæmi vöru eins og slátur, sala á því
hefur heldur dregist saman á undanförnum árum, og
ég tel það stafa m. a. af því, að þessi vara hefur bæði
verið of lítið kynnt og ekki verið boðin fram á nægilega
aðgengilegan hátt fyrir neytendur. Það þyrfti að setja
hana fram í góðum og hentugum umbúðum ásamt leið-
beiningum um það, hvernig ætti að nýta hana og mat-
reiða. En þarna er tvímælalaust um ein þau hollustu
matvæli að ræða, sem við getum boðið upp á, og fjöl-
breytt að næringargildi. Þeir, sem kunna að notfæra
sér slátur, meta það mikils, en hætt er við, að þeim fari
fækkandi. Við megum á engan hátt glata þeirri hefð
að nýta slátrin á þann fjölbreytta hátt, sem tíðkast
hefur. Það má t. d. benda á, að úr slátrunum fæst að
verulegu leyti uppistaðan í „þorramat", sem virðist njóta
vinsælda. Þetta ætti að hafa byr á þessum tímum, því
að flest það þjóðlega er nú vinsælt.
Þú vékst einnig að ullinni og ullariðnaðinum?
Já, ég tel, að þar séu að gerast mjög varhugaverðir
hlutir, þar sem verið er að flytja út lopa og band til
annarra þjóða, jafnframt því sem verið er að blanda
erlendri ull í verulegu magni í íslenska og vinna úr því
vörur, sem seldar eru sem íslenskar. Á þennan hátt
eigum við á hættu að glata þeirri viðurkenningu, sem
F R E Y R
655