Freyr - 01.05.2004, Blaðsíða 10

Jóhannes á Gunnarsstöðum, ásamt Steingrími, alþingismanni, bróður sinum
i Havanna á Kúbu. Mynd af Che Guevara er á byggingunni í baksýn.
elli- og dvalarheimili, grunnskóli
og fleira mætti nefna sem styður
búsetuna.
Landssamtök
SLÁTURLEYFISHAFA
Nú tókst þú á síðasta ári við for-
mennsku hjá Landssamtökum
sauðjjárbœnda. Iivaða mál ber
þar hœst?
Ég tel að betri tök á markaðs-
setningu dilkakjöts sé stærsta mál
samtakanna. Þá hef ég m.a. í huga
að komast út úr þeirri vitleysu,
sem varð í kjötsölunni á síðasta
ári og birtist í óraunhæfri verð-
lækkun á kindakjöti sem ég tel að
hafí að einhverju leyti verið sjálf-
skaparvíti sláturleyfishafa. Það
voru til sláturleyfishafar sem
höfðu ekki bolmagn til að standa í
slátrun og markaðssetningu og
lentu í því að selja kjötið á mjög
lágu verði og færa versluninni það
á silfurfati.
Ég held að menn hafi lært af
þessari reynslu og að ró sé að fær-
ast á markaðinn en þetta var jafn-
framt dýrkeypt, bæði fyrir slátur-
leyfíshafa og bændur. Lambakjöt-
ið getur aldrei elt hvíta kjötið í
verði. Það kemur að því að það er
betra að selja ekki heldur en að
selja á undirverði sem stenst ekki.
Menn gera það aldrei til lengdar
ef halda á greininni á floti.
Lambakjötið virðist vera vin-
sælt og áberandi í auglýsingum
matvöruverslana. Lágt verð á
lambakjöti virðist vera ákveðinn
gæðastimpill á verslun og verð-
lagningin virðist hafa goldið
þess.
Ullin?
Staða ullarframleiðslunnar er
snúin. Það hefur verið ákveðið að
ullarþvottastöðin verði flutt norð-
ur á Blöndós, ffá Hveragerði, og
taki þar til starfa í haust. Istex hf.
í Mosfellsbæ er í alltof stóru hús-
næði og það er stefnt að því að
selja hluta af því.
Ullarmarkaðurinn er erfíður,
heimsmarkaðsverðið er lágt. Að
stærstum hluta eru greiðslur fyrir
ull til bænda niðurgreiðslur frá
ríkinu. Þær eru hugsaðar til að
halda íslenskum ullariðnaði á floti
en margir hafa unnið við hann
beint og óbeint. Hefðu menn farið
í það að greiða t.d. 50 kr. á kg ull-
ar eða eitthvað svoleiðis þá er
ljóst að bændur hefðu ekkert gert
með það. Þá hefðu menn hætt að
sinna ullinni og þessi iðnaður
hefði hrunið. Þar er um að ræða
framleiðslu á lopa og bandi sem
svo er notað í voðir og alls kyns
prjónaskap, þar sem peysumar em
þekktastar. Margar konur hafa at-
vinnu af því og t.d. erlendir ferða-
menn kaupa mikið af þeim flík-
um. Þær em nánast eitt af ein-
kennum landsins í huga ferða-
mannins.
Skinniðnaðurinn?
Þar hefur heimsmarkaðsverðið
fallið, en þessi iðnaður nýtur hins
vegar engra opinberra styrkja. Hér
er hins vegar um að ræða innlend-
an iðnað sem byggir á þessu hrá-
efni og bændur eiga að stuðla að
því að hann geti lifað. Aðalaíurð
þessa iðnaðar er nú afhámð skinn
sem seld em úr landi og þykja góð
í yfirhafnir vegna þess hve léttar
þær em. Eitthvað er um loðsútuð
skinn sem einkum ferðamenn
kaupa.
Sauðfjársamningurinn
Sl. vetur var mikið umræða um
það meðal sauðfjárbœnda hvort
endurskoða œtti núverandi sauð-
fjársamning?
Já, og niðurstaðan var sú að það
væri ekki meirihluti fyrir því með-
al þeirra eins og sakir standa.
Menn mátu það þannig að leyfa
núverandi samningi, sem gengur
út árið 2007, að renna út sitt skeið.
Ég teldi það misráðið að hræra í
þessum samningi öðmvísi en að
það yrðu þá gerðar breytingar til
frambúðar. Ég tel hins vegar að
tímabært væri að hefja þá vinnu
nú þegar, eftir þvi sem það er
hægt, og reyna að átta sig á því
inn í hvaða umhverfi menn em að
sigla.
110 - Freyr 4/2004