Sameiningin

Árgangur

Sameiningin - 01.02.1912, Blaðsíða 4

Sameiningin - 01.02.1912, Blaðsíða 4
356 koma sameiginlegu bœnahaldi á. En sagt mun verða: Öllum báttum voriun að því er snertir notkan tímans á degi liverjum þyrftum vér að breyta til þess að þetta gæti orðið. Það ræðr víst úr- slitum lijá mörgum. En liefir þú aldrei veitt því eftir- tekt, live greitt gengr að þoka þannig til um daglegar venjur, og bylta jafnvel g'jörvöllu j.yrirkomulagi lífsins við, er svo ber undir, að fyrirskipanir í þá átt koma frá lækni? 1 því skyni að bjarga lífi eða þótt aðeins sé til heilsubótar leggr læloiir einatt fyrir, að tekið sé uppá því eða því, sem algjörlega umturnar beimilisháttum. Engum dettr í hug að mótmæla. Allt, sem fyrir befir verið skipað, er gjört einsog að sjálfsögðu. Má þar sjá, að vér getum breytt venjum vorum og áformum til stórra muna, |)á er oss finnst það lífsnauðsyn. Svo er það, ef um heilsuna er að rœða, — það er að segja heilsu líkamans, sein í mesta lagi getr lialdizt fáein ár. En er þá ekki andlega beilsan, sem svo miklu lengri tími er ætlaðr, sú beilsa, sem meginþættir lífsins allir eru undir komnir, þess verð, að breytt sé til um daglegar venjur ? Vitanlega er ervitt að taka upp nýjan sið annan einsog þennan þarsem bans árum sarnan befir að engu leyti verið gætt, eða ef til vill um lieilan mannsaldr. Maðr nokkur, sem átti fjögur börn, öll yngri en tíu ára, sagði presti síniun, að liann vildi lieldr tafarlaust leggja fram fimm bundruð dollara en að hefja slík báttaskifti á beimili sínu. „En“ — bœtti bann við — „nú trúi eg því, að þetta sé skylda mín, og með hjálp guðs skulum við byrja.“ Iíólega og án alls yfirlætis sagði hann konu sinni og börnum frá þessum ásetningi sínum, og enda þótt það eina viku eða tvær kostaði talsverða á- reynslu, liélt liann þó teknum liætti þartil þetta varð eðlileg venja í því liúsi á hverjum degi. Einum tveim árum síðar könnuðust lijón þessi við það, að með bátta- skiftum þessum liefði sú brevting orðið, að þau liefði litið á lífið allt öðruvísi en áðr og nvr andi hefði úr því ráðið á beimili þeirra. Guð blessar ríkulega sérhvert beimili, þarsem svona löguð tilraun er í alvöru gjörð og benni þolinmóð-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Sameiningin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sameiningin
https://timarit.is/publication/673

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.