Sameiningin - 01.02.1912, Qupperneq 9

36i
œsfcr af tilfinningum sínum, að rödd lrnns sé guÖs rödd
og boðskapr lians orð guðs? Lofið kitlar bégómagirn-
ina, stígr til höfuðsins, og villan verðr ennþá argari. I
ljóma lofsins stendr hann fyrir mönnum, en hið innra
kvikna ormar verri þeim, sem lögðust á Heródes konung
— verri, af því þeir eru ósýnilegir, og maðrinn, sem
þeir ern að eta, veit ekki um þá, nema hvað hann ein-
stöku sinnum kann að verða var við þá.
Hvað gjörir sá, sem flytr gegndarlaust hól yfir
kistu látins manns um mannkosti hans og kristilegar
dyggðir, sumar sannar, en sumar tilbúnar, til þess að
þóknast fólki og fá lof hjá því, — en forðast nálega sem
heitan eld að minna fólk á náð guðs við manninn og að
guði beri dýrðin? Og að hver maðr verði að fœra sér
í nyt náð guðs, ef líf hans eigi að verða til blessunar og
guði til dýrðar?—Er hann að gefa guði dýrðina? Tekr
hann undir með englunum: „Dýrð sé gnði í upphæðunú£ ?
iiir einkunnar-orð hans: Guði einum sé dýrðin? — Er
hann ekki að leita eigin vegsemdar og talar því af sjálf-
um sér, einsog Jesús Kristr segir? Sjá Jóli. 7, 38.
Páll postuli skýrir á einum stað, hvað sé að gefa
guði dýrðina. Það sé það að trúa orði hans og treysta
hans fyrirheitum; því um Abraham segir hann, að hann
hafi ekki með vantrú efazt um fyrirheit guðs, lieldr hafi
hann gjörzt styrkr í trúnni, svo að hann gaf guði dýrð-
ina, og var þess fullvís, að hann er máttugr að efna
það, sem hann lofar (Róm. 4, 20. 21). Skilyrðið fyrir
því, að oss verði unnt að gefa guði dýrðina er það, að vér
gjörumst styrkir í trúnni á orð guðs og fyrirheit. Og
með því að trúa orði guðs og fyrirheitum gefum vér
honinn dýrðina. En sá, sem með vantrú efast um orð
gnðs og fyrirheit, rænir guð dýrð hans og gjörir hann
að lygara, einsog Jóhannes postuli segir (1. Jóh. 5, 10).
Vér, sem kristnir viljum vera, ættrnn að gá vel að
því, hvort það sé hjartamál vort að gefa guði dýrðina.
Og hvort vér svo í verkinu séum að gjöra það.
Erum vér t. d. að gefa guði dýrðina, þegar vér
samsinnum þeim, sem með vantrú efast um orð guðs og