Sameiningin - 01.02.1912, Qupperneq 30

382
Einhver. sem leit mjög unglingslega út, renndi augum
yfir boröin og gætti aö því. er fratn fór. Messala sneri sér
skyndilega aS sveini þeim og spuröi:
„Hver ert þú?“ ,
Piltrinn hrökk aftr á bak.
..Fjarri mér var það aS vilja styggja þig — þaö sver
eg við Kastor, og þá báöa brœör. Reglan er sú manna á
meðal viö allt annaö en teningaleik, aö halda nákvæmastan
reikning, þá er minnst er í húfi. Eg þarfnast manns til
aö halda reikninginn. Viltu vera í þjónustu minni?“
Sveinninn tók fram spjöld sín og haföi þau til, svo
hann gæti haldið reikninginn. Þaö var svo vel aö honum
lagt, aö hann gat ekki fœrzt undan.
„Bíddu, Messala! bíddu“ — œpti Drúsus. „Eg veit
ekki, hvort það er nokkur illsviti, þótt sá, sem er aö ten-
ingaleik, sé stöðvaðr með spurning á því augnabliki, er
hánn er koniinn fast að teningskasti; en eitt kemr mér til
htigar að spvrja um, og eg verð að bera spurning þá fram.“
„Kondu nú með spurning þína — eg skal kasta og
gjöra það svo, að ekkert óhapp geti komið fyrir. Svona“—
Hann hvolfdi eskinu á borðið og hélt því fast yfir
teningunum.
Og Drúsus spurði: „Hefirðu nokkurn tíma séð mann
að nafni Kvintus Arríus?“
„Dúumvírinn ?“
„Nei — son hans?“
„Eg vissi ekki, að hann ætti neinn son.“
„Jæja — það skiftir engu“ — bœtti Drúsus við og
mátti á frathburðinum heyra, að honum stóð á sama: —
„aðeins vilda eg segja, Messala kær! að Polhtx var ekki
líkari Kastor en Arrítis er líkr þér."
Athugasemd þessi varð hinum, sem við voru staddir,
hvöt til að láta til sín heyra í sömtt átt; tuttugu tóku til
máls.
„Það er alveg satt“ — œptu þeir; — „augtt hans ertt
þar til vitnisburðar, og andlitið allt.“
„Plvað þá?“ — tók einn undir, sem hneykslaðist á um-
mælum hinna —-'„Messala er Rómverji: en Arrítts er Gyð-
ingr.“
„Satt segir þú“ — mælti enn annar og talaði hátt. —
„Hann er Gyðingr.1'
Nú lá við, að úr þessu yrði kapprœða; og.er Messala
sá það, grcip hann fram-í og mælti: „Vínið er ekki komið,
Drústts minn ! og einsog þú sér hefi eg hald á spákonunum
freknóttu, einsog væri þær tíkr í taumbandi. En að því er
snertir Arrius, þá skal eg samþykkja það, sem þú sagðir