Sameiningin - 01.02.1912, Blaðsíða 49

401
skýring, til þess aö lesendr fái fullkomlega áttað sig, og
ef til vill hefSi þeirrar skýringar þurft áSr; aö minnsta
kosti má þetta ekki engr dragast. Saga vor fœrist nú
óðum, bæSi að tíma til og efni, fast aS því, er sonr Maríu hóf
embættisstarf sitt, en hann höfum vér ekki séS nema einu
sinni síöan þessi sami Balthasar í djúpri lotning skildi
viS hann í kjöltu móöur hans í hellinum viö Betlehem.
Héreftir til söguloka verðr undra-barnsins alltaf öðru-
hvoru aS geta; og þótt aöeins verSi hœgt og hœgt, mun þó
rás viSbur'Sanna, sem vér eigum viS, áreiSanlega fœra oss
honum nær og nær, þartil vér loks fáum aS sjá hann, er
hann er orSinn fuIltíSa maSr — og vér vildum mega segja
enn meira, ef menn andstœSra skoSana meS vopn í hönd-
um leyfSi oss þaS — MAÐR, SEM SVO STENDR A,
AÐ HEIMRINN GBTI EKKI KOMIZT AF AN HANS.
Næsta einföld og óbrotin er yfirlýsing þessi, aS því er
virzt getr; engu aS síSr mun þó skarpvitr mannsandi, sem
innblásinn er af trú, meta hana mikils — og meS þeirri
hugsan bjóSa hann velkominn. BæSi áSr en hann kom
fram og eftir þaS hafa þeir menn veriS nppi, sem ómiss-
andi voru fyrir þá eSa þá þjóS og þau eSa þau tímabil; en
hann var gjörvöllu mannkyni ómissandi og á öllum tíSum
— og meS því aS segja þaS er því játaS, aS hann sé ein-
stakr meSal manna, öllum öSrum meiri, guSlegs eSlis.
Ilderim sjeik var engan veginn ókunnugr sögu þess-
arri. Hann hafSi heyrt hana af munni vitringanna allra
þriggja í einu þá er svo stóS á, aS efi gat þar ekki komizt
aS; í djúpri alvöru hafSi hann hagaS framkomu sinni
samkvæmt henni, því hættulegt var aS hjálpa manni til
aS flýja undan reiSi Heródesar gamla. Nú sat einn
þeirra þriggja aS nýju meS lionum aS borSi hans, velkom-
inn gestr og mikilsvirtr vinr. AS sjálfsögSu trúSi Ilderim
sjeik sögunni; allt um þaS gat þó hiS mikla meginmál
hennar ekki — slíkt hefSi veriS óeSlilegt — hrifiS hann
neitt líkt því eins sterklega og Ben Húr, eSa svo aS hann
yrSi eins djúpt niSrí þaS sokkinn. Hann var Arabi, og
þaS, hver yrSi niSrstaSa sögunnar, kom honum því í raun-
inni ekki meir viS en hverjum öSrum; aftr á móti var Ben
Húr ísraelsmaSr og GySingr, sem í sérstaklegum skilningi
fann til þess, aS sannleikr sögunnar var, ef svo má aS
orSi komast, persónulegt velferSarmál fyrir sjálfán hann.
ÁstœSur allar virti hann fyrir sér algjörlega frá gySing-
legu sjónarmiSi.
Eftir því er aS muna, aS frá fyrstu œsku hafSi hann
Iieyrt um Messías; á skólagöngu sinni hafSi hann orSiS ná-
kunnugr öllu því, er menn vissu um þá persónu; en þar
var von hins útvalda lýSs, og um leiS og ísraelsmenn ótt-