Sameiningin - 01.02.1912, Side 59

4i i
höfðu glataS þekkingunni á guSi. Hörmungar brœSra
minna ollu ntér hryggö — ekki eins flokks þeirra, heldr
þeirra allra. Svo djúpt voru þeir fallnir, aö mér virtist
óhugsanlegt, a'ö nokkur endrlausn gæti verið væntanleg
nema því aSeins, aS guS sjálfr tœki þaS verk aö sér; og
eg baS hann að koma og aS eg fengi aS sjá hann. ‘MeS
góöverkum þínum hefir þú sigr unniS. Endrlausnin kemr;
þú skalt fá aS sjá frelsarann’. Svo mælti röddin; og er
eg haföi fengi'ö þetta svar, fór eg fagnandi upptil Jerúsal-
em. Hverjir eru nvt þeir, sem njóta eiga endrlausnarinn-
ar? Allr heimrinn. Og á hvern hátt má þaS verSa?
Stvrk trú þína, sonr minn! Veit eg þaS, aS menn segja,
aS um vellíSan sé ekki aS rœSa fyrr en Róm hefir veriö
jafnaS meS jörS á hæöunum, þarsem hún stendr nú uppi;
þaS er meS öSrum oröum: aS böl þaS hiS margvíslega staf-
ar ekki, einsog eg ímyndaSi mér, af vanþekking á guSi,
heldr af því, aS þeir, sem eru viö völdin, stjórna illa.
Þurfum vér aö láta segja oss, aö ntannlegar stjórnir eru
aldrei til fyrir sakir trúarbragöanna ? Um hve marga
konunga hefir þú heyrt getiS, sem væri þegnum sínum
betri? Nei, nei! ViS því má ekki búast, aS drottinn láti
endrlausnina veröa til þess aS bœta stjórnmála-ástandiö —
kollvarpa þeim, er rikjum ráöa og völdin hafa, hrinda þeim
frá aö'eins til þess aö aörir menn fái setzt í sæti þeirra og
haft af því nautn. Ef enginn væri annar tilgangrinn, þá
yröi ekki meö sönnu sagt, aö speki guös væri allri annarri
speki œöri. Eg segi þér þaS, þótt orö mín sé einsog þau,
er blindr mælir viS blindan. aö hann, er koma á, verSr
frelsari sálna; og endrlausnin merkir þaS, aö guS dvelr
aftr á jöröu, og meS honum réttlætiö, því annars yröi dvöl
hans hér honum sjálfum óþolandi."
A andliti Ben Húrs mátti sjá, aS honum höfSu brugöizt
vonir; hann varS niörlútr; en þótt ekki heföi hann sann-
fœrzt af því. er hann nú haföi heyrt, þá fann hann sig þó
á þessu augnabliki til þess ófœran aö andmæla skoöan
Egyptans. Allt öSruvísi stóS á fyrir Uderim. í ákafa
miklum œpti hann:
• „Dómrinn gjörir útaf viS allar venjur — þaS sver eg
viS dýrö guös. Hættir heimsins eru fastákv'eönir, og þeim
verör ekki breytt. í sérhverju mannfélagi verör aö vera
leiötogi. sem veitt hefir veriS vald; aö öSrum kosti er engra
umbóta von.“
Balthasar tók þessum geSshrœringar-orSum meS al-
vörugefni.
„Speki þín, göfugi sjeik! er af þessum heimi; og þú
gleymir því, aS þaS eru einmitt hættir heimsins, sem vér
i