Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.04.1919, Blaðsíða 106

86
TIMARIT ÞJÓDRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA.
“Það er ómögulegt, að þú liafir
séð mynd af mér í svoleiðis stell-
ingum, því að eg liefi aldrei á æfi
minni farið niður um reykháf á
neinu liúsi. ”
“Það var samt sýnd mynd af
Santa Claus,” sagði Karl litli og
virti hinn glóhærða gest fyrir sér.
“Það var Santa Claus, hann var
aldraður, hafði mikið grátt skegg,
og var með krítarpípu í öðru
munnvikinu, en lét reykinn fara út
um hitt. Iiann var í fötum úr
loðskinni og hafði bláan silki-linda
um mittið. Og gleðin ljómaði úr
augunum. ’ ’
“Það liefir verið mynd af
einhverjum ímynduðum Santa
Claus,” sagði hinn tigulegi gestur
og brosti blíðlega. “Menn liafa
ýmsar einkennilegar og kynjafull-
ar hugmyndir um mig. En það er
enginn Santa Claus til, nema eg
einn. Eg vona, að þér sýnist eg
ekki vera svo grettur og grár. Og
eg befi litla ástæðu til að dúða mig
í dýrafeldum. En hvað pípu og
tóbaki viðvíkur, þá liefi eg aldrei
vanið mig á slíkan óþarfa. Pað
er hætt við því, að ljót tóbaks-lykt
væri af sumum gjöfunum, sem eg
sendi börnunum, ef eg hefði tó-
baks-pípu ávalt uppi í mér. — Eg
á heima hér á Draumamörk. Og
eg fer aldrei til Mannheima, nema
á jólanótt; og þá sér mig ekkert
mannleg't auga. — Þeir, sem vilja
sjá mig og kynnast mér, verða að
gjöra sér ferð hingað inn á
Draumamörk. ’ ’
“ Á! ” sagði Karl litli. “ En ek-
ur þú aldrei í sleða, sem hreindýr
ganga fyrir?”
“Nú þykir mér þú spyrja barna-
lega. ’ ’
“Mér hefir verið sagt,” sagði
Karl litli, “að Santa Claus ætti
sex eða sjö eldfjörug hreindýr,
sem hann beitti fyrir sleðann sinn
á hverri einustu jólanótt. Eg hefi,
meira að segja, séð mynd af þeim,
og eg veit, að eitt þeirra heitir
Þruman og annað Elding. Og' þau
fara óttalega liart.”
“Þetta nær engri átt,” sagði
glóhærði gesturinn. “Þú veizt
það sjálfur, ungi Islendingur, að
enginn ekur á sleða nema yfir
snjó og ís. En mifldð af leið
Santa Claus liggur yfir breið höf,
sem aldrei frjósa, og langar eyði-
merkur, þar sem aldrei kemur
frost eða snjór. Og meiri hluti
barnanna á heima í þeim löndum,
þar sem jörðin er alveg snjólaus
um jólin. Eg er líka viss um, að
þú hlýtur að skiflja það, að Santa
Cflaus gæti eldvi á einum sóflarliring
komið lieim á livert einasta heimili
á jörðinni, þar sean börn eiga
heima, ef hann ætti að fara alla þá
leið á lireinum, þó þeir séu fráir á
fæti og þolnir. Og setjum sem
svo, að hann færi svo geyst, að
liann þyrfti eklii nema eina sek-
úndu, að jafnaði, til þess að fara
frá einu liúsi til annars, þá gæti
liann samt ekki komið við á fleiri
en áttatíu og sex þúsund og f jögur
liundruð lieimilum á sólarliringn-
um. En það eru til borgir, sem
hafa fleiri heimili en það. — Nei,
ungi Islendingur, eg verð að hafa
önnur flutnings-tæki, en sleða og
lireina, til þess að fara um allan
Mannheim á einni nóttu.”
“Ekur þú þá í bifreið?”