Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.04.1919, Blaðsíða 77

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.04.1919, Blaðsíða 77
ISLENDINGAR VAKNA. 57 það fast, að draga fasteignir und- ir kirkjur og klaustur, og varð svo vel ágengt í þeim efnum, að 1525 er gizkað á, að kirkjan hafi átt aðra hvora jörð í Hólahiskups- daani. Hver hnignun það hafi verið fyrir landbúnaðinn og sjálf- stæði bænda, er hægt að ímynda sér. — Biskupastólarnir og klaustrin voru aðál' menningarsetrin í land- inu. 1 klaustrunum voru Islend- ingasögur og Konungasögumar skrifaðar upp, hvað eftir annað, og án þeirra liefðu hinar fornu gullaldar-bókmentir gleymst. Það sem kirkjumenningin sjálf lagði til íslenzkra bókmenta, og ritað var í klaustrum og af klerkum þess-utan, voru mest helgimanna- sögur og kvæði um lfelga menn, og annálar. Þótt annálar frá þeim dögum verði tæpast vegnir upp með gulli, þá er þó afturförin stór- kostleg. Þjóðarmentun, sem fra riturn Snorra Sturlusonar og ís- lendingasögum hefir lækkað sig niður til að semja annála og lielgi- mannasögur, á skamt til sólarlags. Þó voru þetta merki um það, að eitthvert líf leyndist m'eð henni. En svo kom Svartidauði 1402 og síðari plágan 1492—5, sem fækk- aði landsmönnum um helming í hvort skiftið, eða því sem næst, og tók einkum og sér í lagi klerka og lærða menn, sem allstaðar voru sóttir til að þónusta sjúka. Síðari plóg?an gjöreyddi staðinn í Skál- holti þrisvar að lærðum mönnum. Þjóðinni blæddi til ólífis í plágun- um. Þeim liöndum, sem unnu að kvikfárrækt og fiskiveiðum, hafði fækkað stórlega. Kraftur þjóðar- innar var horfinn, og eignir henn- ar urðu verðlausar. Andlegu leið- togarnir voru dauðir, og dauða- dvala svefn færðist yfir alt fram- kvæmdalíf og audlegt líf Islend- inga. Islenzka þjóðin var sofnuð, og kirkjan notaði sér af verðfalli fasteigna til að útvega sér jarðirn- ar til kaups eða að gjöf, og þaðan stafaði veldi hennar, þegar lands- mönnum fór að fjölga aftur. ÍII. Svefnrof. Þrátt fyrir þjóðarsvefninn vakna þó stórmenni landsins tvisvar frá 1500 til 1760. 1 fyrra skiftið er það fall kaþólsku kirkjunnar, sem vekur atgjörðadjarft stór- menni til framkvæmda, og í hitt skiftið er það lúterska trúin, sem vekur sigrihrósandi tvo andans menn og gefur anda þeirra ljóma, seim nú enn í dag lýsir skæran. Fyrra skiftið var það Jón biskup Arason, sem reis upp og liófst handa tiL þess að verja trúna og liið pólitiska sjálfstæði landsins. Jón Arason var íslenzkari en nokk- ur Islendíngur, og í ríkisráði Nor- egs var hann norskari, en nokkur Norðmaður. Hann var skáld gott og einkennilegt. Hver setning, sem höfð er eftir lionum, og því- nær hver vísa, sem til er eftir hann, vekur sömu tilfinningar hjá manni eins og maður sjái gamm slá með 'stálkló niður í klett. Tvö síðustu árin áður en hann var “dæmdur af danskri slekt” til dauða, vakti liann upp Sturlunga- öldina aftur, fór með her manns yfir og lagði Skálholtsstað undir sig, og ávalt hafði hann lög að mæla, segja lögfræðingar vorra
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168
Blaðsíða 169
Blaðsíða 170
Blaðsíða 171
Blaðsíða 172
Blaðsíða 173
Blaðsíða 174
Blaðsíða 175
Blaðsíða 176
Blaðsíða 177
Blaðsíða 178

x

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga
https://timarit.is/publication/895

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.