Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.04.1919, Blaðsíða 115

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.04.1919, Blaðsíða 115
LIF 1 LANDI. 95 sér: Hér er líf í landi; líf og vinna. Alt í einu blésu lúðrarnir í verk- smiðjum borgarinnar og tilkyntu, að nú væri miðdegisverðar tími. Þeir, sem voru við vinnu á stræt- unum, lögðu frá sér verkfærin; fólkið streymdi út úr stórbygging- unum, og allir flýttu sér sem mest j>eir máttu. Aftur sagði Jón við sjálfan sig: “Hér er líf í landi; líf og vinna.” Jón liafði liugsað sér að setjast að í borginni um tíma, vinna af sér fargjaldsskuldina og reyna að draga eittlivað saman til að byrja með búskapinn líti á landi. Yonir hans um vinnu rættust bráðlega. Hann komst inn í eina verksmiðj- una, inn að einni vélinni. Hann var ástundunarsamur við vinn- una og trúr í öllu, sem hann átti að gera, og vann sér hýlli yfir- manna sinna. Hann borgaði bróð- ur sínum fargjaldið; kom sér upp laglegu heimili og lifði, sem sagt er, góðu lífi; en aldrei hafði hann neitt í afgangi og aldrei hafði liann ráð á að taka sér hvíld frá Adnnu. Hann lærði að stýra einni vél- inni, 'hún vann einn hluta verks- ins, og Jón vann sinn. Jón stóð við vélina dag eftir dag árið um kring. Hann var ekki ánægður með liag sinn; sjálfstæðisjn'á lians var að nokkru leyti fullnægt. Hann var engum liáður, jmrfti ekkert til annara að sækja, bar engan kvíð- boga fyrir framtíðinni. Meðan kraftarnir entust til að vinna, mundi hann liafa nóg og geta veitt börnum sínum sæmilegt uppeldi. En hann var lieldur ekki ánægður. Innan um allan skarkala l>org'ar- innar var lífið eitthvað tómlegt og tilbreytingalaust. Börnin hans uxu upp og lifðu sig inn í hérlend- an hugsunarhátt, sóttu nautnir og skemtanir út frá heimilinu. Það færðist einhver sljóleiki yfir sál- arlíf Jóns. Áður hafði liann ætíð haft eitthvert umhugsunarefni, liafði lesið alt, sem hann komst yfir, og haft ríkt ímyndunarafl. En nú var hann hættur að lesa og hugsaði lítið. Líf hans var lítið annað en svefn og vinna. Vinnan hafði honum ekki fundist erfið í fvrstu, en nú var hún farin að lýja hann. Þegar kom fram yfir miðja vikuna, fór hann að finna til verkja í fótunum, og í vikulok- in var hann orðinn máttvana. Svo hvíldi hann sig yfir sunnu- daginn og safnaði kröftum fyrir næstu viku. Samverkamenn hans á verk- smiðjunni voru flestir annara ]>jóða menn, og samrýmdist Jón j)eim lítið. Þeir töluðu sjaldan um annað en “daginn og veginn.” Yngri mennirnir um ]>að, sem fram fór á leikhúsunum eða um kappleiki og j>ess liáttar. Eldri mennirnir töluðu um hvernig auð- veldast væri að vinna sér inn pen- inga, og livernig bezt væri að kom- ast áfram efnalega. Svona leið ár eftir ár. Þegar fór að hlýna í veðrinu á vorin, eftir vetrarharðindin og kuldann, kom vanalega einhver ó- j>reyja í Jón. Honum fanst j>á sig langa heim. Vorblærinn og vor- sólargeislarnir komu með nýja lífsstrauma í verksmiðjuna til
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168
Blaðsíða 169
Blaðsíða 170
Blaðsíða 171
Blaðsíða 172
Blaðsíða 173
Blaðsíða 174
Blaðsíða 175
Blaðsíða 176
Blaðsíða 177
Blaðsíða 178

x

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga
https://timarit.is/publication/895

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.