Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1948, Blaðsíða 46

28
TIMARIT ÞJÓÖRÆKNISFÉLAGS ISLENDINGA
"Eg hefi vaðið í villu og reyk”, segir
hann. “Hélt að Sally þætti vænt um
mig, og ætlaði að giftast mér. Nú sé eg
að það er okkar beggja lán, að hún
áttaði sig í tæka tíð.”
“Áttaði sig!” segi eg, og var þungt í
skapi. “Hvernig veistu að hún hafi ekki
tapað áttunum, að það er ekki hún,
sem nú veður villu og reyk? Hún fær
aldrei samþykki mitt, til að eiga þetta
aðskotadýr, sem enginn veit liver er
né hvaðan aðkominn.”
“Sally er ung og óreynd,” segir Val.
“Og ekki er það liennar skuld, að hug-
ur hennar snerist frá mér til Mr. Rob-
insons. Og af því eg tel þig góðkunn-
ingja minn, þætti mér vænt um að þú
létir ekki Sally gjalda þess, að eg var
þetta flón. Hún er of viðkvæm og sak-
laus til að þola stygð og ákúrur frá
föður sínurn. Mótþrói og fordómar
eldra fólksins reynast aldrei vel, þegar
til einkamála hinna yngri kemur. Og
metir þú kunningskap okkar að
nokkru, skaltu sýna Sally að liún sé
sjálfstæð og hafi rétt til, að velja og
hafna, þegar til þess kemur að velja
sér eiginmann.”
Eg sá að, frá Vals hálfu var málinu
lokið, og þótti mér vænt um, á parti,
hvernig hann tók þessum ungæðishætti
stelpunnar. Enda gat eg ekkert að gert.
Hún virtist snarvitlaus í þessum Jack
Robinson, og hafði almenningsálitið á
sinni sveif. — Það væri, svei mér ekki
að furða þó ung og falleg innlend
stúlka, eins og Sally Custer, tæki glæsi-
mennið hann Mr. Robinson, frarn
yfir óbreyttan bóndason, og hann Is-
lending í tilbót!
Robinson vann í búð hér, en var þó
fremur stopull við vinnuna. Var á sí-
felldu ferðalagi milli Creeksby og
Winnipeg, og vissi enginn hvaða er-
indi hann rak á þeim ferðum. Um
Iiaustið keypti hann netja útgerð og
hundalest, og réði menn til fiskiveiða,
norður á vatn. Alt var þetta mikið til
upp á krít, og sannaðist hér, sem oftar.
að sá hefir flest sem kjafta kann.
Hér er það á allra vitund, að ekki
finnst duglegri maður til flutninga, en
Val Valson; og fá hann færri en vilja
til að flytja veiði sína að norðan. Því
rak margur upp stór augu, þegar það
fréttist að Val hefði samið við Robin-
son um að flytja fisk hans til Creeksby.
— Hér var málefni sem var vert þess að
ræða það. Hverskonar ræfill var þessi
Islendingur? Fyrst lét hann þennan
Robinson ræna sig kærustunni, og síð-
an narra sig til að flytja fyrir hann
fiskinn, {rví þegar Robinson var orðinn
fiskimaður, fór allur glansinn af hon-
um. Það gat reynst fremur tap en gróði
að semja við hann um vinnu, mann
sem tók alt á lán, kunni sjálfsagt ekk-
ert til fiskiveiða. Vitaskuld hafði hann
ráðið til sín vana fiskimenn; en hvað
um það? Það lýsti aulaskap Vals, að
hann skyldi á nokkurn hátt binda
bagga með Robinson.
Fyrri part vertíðarinnar aflaðist lít-
ið, og Val ásetti sér, að gera aðeins
eina ferð út í ver Robinsons. Þó drátt-
ar-útvegur hans væri ekki nógur til
þess, var honum gefið, að ráða alla þá
rnenn og hesta, sem hann þarfnaðist.
Allir vildu vinna fyrir Val, ekki síst ef
hann var sjálfur með. Með þessu fyrir
komulagi var Val frí, að flytja fyrir
aðra þar til kom að því, að sækja fisk
Robinsons. Aðal atriðið var, að fiskur-
inn átti að vera kominn inn til Creeks-
by fyrir fyrsta dag marsmánaðar, því
þann dag voru sajnningar uppi milli
Robinsons og þeirra sem keyptu af
honum.