Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1948, Qupperneq 74

56
TIMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
mannsson — hann var þar bæði bóka-
vörður og kennari.
Dr. Beck tók meistarapróf (M.A.) við
Cornell háskólann um vorið 1924, og
Doktors próf (D.Ph.) í heimspeki 1926.
Hann skrifaði meistara ritgerð sína um
skáldið Byron og áhrif hans í íslenskum
bókmentum, en Doktors ritgerðina um
Jón Þorláksson skáld á Bægisá og þýð-
ingu hans á “Paradísarmissi” eftir Mil-
ton.
Á þessari löngu og sigursælu menta-
braut er vert að geta þess að dr. Beck
vann í hjáverkum frá náminu fyrir
öllum þeim kostnaði, sem það út-
heimti. Hlaut hann því oft að verja
þeim tíma til annara starfa, sem flestir
aðrir skólabræður hans vörðu — eða
gátu varið — til námsins. En þrátt fyrir
þetta hlaut hann hver námsverðlaunin
á fætur öðrum, bæði hér og heima. Það
er list, sem enginn meðalmaður leikur.
En dr. Beck var vanur vinnunni áður
en hann sneri sér að náminu. Hann var,
svo árum skifti, sjómaður og formaður
á Reyðarfirði; djarfur en skynsamlega
varfær sjósóknari og heppinn með afla.
Stundum vill það verða svo, að þótt
menn hafi skarað fram úr við nám, þá
hverfa þeir úr sögunni þegar ' náms-
brautin er á enda, og láta ekkert eða
lítið, til sín taka.
Séra Friðrik Bergmann sagði ein-
hverju sinni við skólauppsögn að það
væri gleðilegt þegar ungir menn lykju
námi með hrósi og heiðri; en hitt væri
leitt, sem stundum ætti sér stað, að út-
skriftardagurinn væri samtímis nokk-
urs konar útfarardagur þessara efni-
legu manna, sem svo margar vonir
höfðu vakið, að þeirra heyrðist aldrei
getið eftir prófið.
Þetta þótti vel að orði komist eins
og svo margt sem kom frá vörurn og
penna þess manns. Hann hvatti hina
íslensku námsmenn til þess að hafa
þetta hugfast, og verða aldrei í tölu
þeirra manna, sem ættu sameiginlega
útskriftar og útfarardag.
Dr. Beck sannarlega lagði ekki árar í
bát þegar lokið var náminu. Hann
hafði ekki fyr náð sér í meistara og
doktors titlana en hann var orðinn há-
skólakennari: fyrst í enskum bókment-
um við St. Olafs skólann í Northfield í
Minnesota og þar næst við Thiel skól-
ann í Greenville í Pennsylvaníu. En
árið 1929 varð hann prófessor við ríkis-
háskólann í Grand Forks í Norður
Dakota, og hefir haldið því embætti
síðan með sívaxandi orðstír í tuttugu
ár. Er hann þar prófessor í Norður-
landamálum og bókmentum — og yfir-
kennari í þeirri deild.
Eins og prófessor Beck hafði fleiri
hnöppum að lineppa en námshnöpp-
unum, meðan það stóð yfir — því hann
tók þá þegar mikinn Jaátt í opinberum
málum — eins hefir hann liaft fleiri
jár í eldinum en kenslujárnið síðan
hann hóf starf sitt við ríkisháskólann í
Grand Forks.
Hann lrefir tekið virkan, veigamik-
inn og sigursælan þátt í ýmsum félög-
um og málefnum, er siðbótum, menn-
ingu og framförum hafa helgað líf sitt
og tilveru. Má jjar á meðal nefna
Goodtemplara málið, friðarmálin og
Jrjóðræknismálið. Hefir hann staðið
Jiar betur að vígi en flestir aðrir, sökum
J^ess að hann hefir Jorjú vopnin, Jaar
sem aðrir Iiafa einungis eitt. Þeir sem
við ritstörf og ræðuhöld fást, njóta sín
mjög fáir nema á einu máli; dr. Beck
aftur á móti er jafnvígur á þrjú mál:
Hvort sem hann beitir tungu eða penna
nýtur hann sín jafnt á íslensku, ensku
og norsku, og hefir auk þess víðtæka