Harpan - 01.12.1937, Qupperneq 7

H A R
— það er nú ekkert smáræði,
Hans“.
„Sextíu krónur!“ hrópaði Hans
í hrifningu.
„Jæja, þá kaupi ég þrjá pensla
og heilmikið af má'ningu fyrir
peningana. Síðan geng ég um og
mála hlið og grindverk — og all-
ir munu verða ánægðir. Þeir
munu svo borga mér tíu krónur
um tímann, fyrir að mála húsin
sín“, sagði Hans og klappaði
saman lófunum af kátínu.
„Hans minn, þú ætlar að verða
ríkur maður undir eins. Hvað ætl-
ar þú svo að gera við alla pening-
ana, sem þú færð fyrir að mála?“
spurði Snjólfur.
„O, ég ætla að kaupa stórar
hjólbörur“, sagði Hans, „og ég
ætla að hlaða þær með kötlum,
prjónum, pönnum og burstum.
Ég ek þeim svo um göturnar og
kalla: „Kaupið, kaupið, kaupið!“
Og þegar ég hef selt það allt,
mun ég eiga poka fullan af gulli!
Hvernig lízt þér á það, Snjófl-
ur?“
„Ég held, að þú sért hreinasti
snillingur!“ sagði Snjólfur.
„Hreinasti snilíingur! En hvað-
ætlar þú þá að gera?“
„Aha“, sagði Hans, og stóð
kyrr, þungt hugsandi. „Ég ætla —
ég ætla — að byggja mér lítið
hús, Snjólfur, með fallegum garði
umhverfis. Og ég ætla að hafa
blá tjöld fyrir gluggunum, rautt
teppi á gólfinu og heilmikið kál-
meti í garðinum“.
P A N
Hans hélt nú aftur af stað, og
hrifningin fór stöðugt stígandi.
Snjólfur lyftist líka af hrifningu.
t»að var svo sem ekki amalegt að
eiga vin, sem var í þann veginn
að verða ríkur.
„Ætlar þú ekki að hafa svín,
Hans?“ spurði Snjólfur.
,,Auðvitað“, svaraði Hans.
„Og geitur?“ spurði Snjólfur.
„Auðvitað!“ svaraði Hans drýg-
indalega. „Og asna til að ríða á
til kaupstaðar. Og ég ætla að hafa
ýmislegt góðgæti til að borða,
Snjólfur“.
„Hvaða góðgæti?“ spurði
Snjólfur, og vatnið kom fram í
munninn á honum.
„Ég ætla að hafa sírópsbúðing
til morgunverðar á hverjum degi,
og súkkulaðikökur með kaffinu
mínu“, sagði Hans. „Og ég ætla
að hafa rjómaís á hverjum sunnu-
degi. Aha! Verð ég máske ekki
mikill maður?“
„Má ég stundum koma og
drekka með þér kaffi?“ spurði
Snjólfur, með lotningu/ í málrómn-
um.
„Já, á verjum föstudegi“,
sagði Hans mildilega.
„Húrra!“ hrópaði Snjólfur og
neri saman höndunum af á-
nægju. „Hvað ætlar þú að gefa
mér með kaffinu?“
„Þú skalt fá steikt brauð með
sardínum og svkruðum ávaxta-
safa“, svaraði Hans án umhugsun-
ar. „Pað verður ekki amalegt.“
„Ég vil ekki sjá þetta“, sagði
133