Harpan - 01.12.1937, Qupperneq 24

Lilli bolakáííurinn
Einu sinni var lítill bola-
kélfur. Mócir hans var kýrin,
sem stökk yfir- tunglið, og
faðir hans var bolinn í kín-
versku búðinni — bæði fræg-
ar persónur.
Litli bolakálfurinn hafði
erft nokkuð af eiginleikum
beggja foreldra sinna, eins og
gengur og gerist. Pað er að
segja, hann líktist móður sinni
að nokkru og föður sínum að
nokkru. Og það þýðir aftur á
móti, að honum þótti gamar?
að stökkva í loft upp og
hlaupa hratt eins og fæturnir
gátu borið hann. Hann hefði
Iíka staðið hverjum íþrótta-
manni á sporði í þess-
um greinum. En hann kunni
ekki fótum sínum forráð, og
ganaði út í hvað sem var.
Hann fékk nú líka oft á
baukinn fyrir fljótfærni sína
og flan. Og þó að allir
aðvöruðu hann og segðu hon-
um að gá, hvar hann færi,
þá var það alveg sama. Áð-
ur en yarði, var hann kominn
út; i eina eða aðra ófæru, eða
búinn að gera af sér skammar-
strik.
Dag nokkurn fór hann í loft-
köstum um allan garðinn og
svo góðir leikfélagar, að allir
vildu með þeim vera.
Lausl. þýtt.
150
sparkaði allt út og skemmdi.
Pá varð bóndinn svo reiður,
að hann var að því korrinn að
selja litla bolakálfinn til slátr-
arans. Litli bolakálfurinn
varð ákaflega sorgbitinn, því
að það var ekki meiningin að
skemma garðinn. Elann var
bara svona fijörugur og varð
að hreyfa sig — eins og litl-
ir boDr og börn þurfa.
„Pví gætir bú þess aldrei,
hvar þú ferð?“ sagði móðir
hans. En hann vleymdi því
alltaf.
Finu sinni hlióp hann á
pirðingu og meicldi sig mikið.
Faðir hans ávítaði hann og
kvaðst vona, að slysin
kenndu honum að fara
gætilega. En hann gleymdi
þeim jafnóðum.
En svo var það einn fagran
sumarmorgun snemma, að
hann stóð úti í haga, og móð-
ir hans var líka á beitiland-
inu, en stóð bara, í öðru horni
þess og horfði heim. Veðrið
sem var cmdislegt, hafði
svo fiörgandi áhrif á litla bola-
kálfinn, að hann byrjaði að
hlaupa og stökkva og stökkva
og hlaupa. Auðvitað gáði
hann bess ckki venju fremur,
hvað fvrir honum var. Og áð-
ur en hann vissi, hafði hann
hlaupið á girðinguna, eins og
einu sinni áður. — En girðing-