Harpan - 01.12.1937, Qupperneq 28

H
A
A
N
R
Fagralivammi og gróðrarskálunum þar
— með öllu blómaskrúðinu, tómötun-
um, vínviðnum o. s. frv.
En úr því að við erum komin í
Hveragerði, lítum við inn í kvenna-
skólann og röbbum við hina glaðlegu
og gáfuðu forstöðukonu, Árnýju Filip-
usdóttur, sem áreiðanlega tekur vel á
móti okkur.
Hið ytra er húsið líkt píanói, og
svarar nótnaborðið til svala hússins,
sem eru eftir allri lengd þess móti sól.
Á pví eru líka stórir sólargluggar.
Ungfrú Árný, sem sjálf teiknaði og
réði byggingu hússins að öllu, hefir
áreiðanlega ekki ætlað að loka sól-
skinið úti.
En nú förum við inn og litumst of-
urlitið um. Okkur er boðið sæti, en
við getum áreiðanlega ekki setið. Ekki
af því, að sætin séu svo vond, heldur
af þvi, að í kringum okkur er svo
mikill fjöldi fagurra muna, sem við
freistumst til að grannskoða. Ef til vill
byrjum við á stólunum sjálfum. Þeir
eru heimaunnir, með stoppuðum sætum
og áklæðið ýmist ísaumað eða ofið,
og bak sumra haglega útskorið. Við
sjáum þar dúka af ýmsum gerðum,
teppi, handmálaða postulínsvasa, út-
skorna ramma, hillur, skornar og
skreyttar máluðum, póleruðum, brennd-
um myndum — svo kölluð „tarso“-
vinnna. Við sjáum þarna leðurvinnu
— veski og möppur með upphleyptum
myndum. Og þarna £ru teikningar,
t. d. mannamyndir o. fl. 0. fl.
1 sem fæstum orðum sagt: Við sjáum
þarna handavinnu í ýmsum greinum.
Og ef við eigum að treysta leikmanns-
154
P
dómgreind okkar, verðum við að slá
því föstu, að allt sé þetta unnið af
þeirri leikni og list, að um það hafi
einungis hagar hendur fjallað. Og þeg-
ar við komumst að raun um, að margt
af þessu eru frumsmíðar — ekki eftir
fyrirmyndum — verðum við að ætla,
að frjór hugur og fjörugt ímyndunarafl
hafi haft hönd í bagga með kunnátt-
unni.
Eftir hverja eru svo þessir gripir
allir? Þeir eru allir eftir forstöðu-
konu skólans, ungfrú Árnýju. Já, það
er von, að þið verðið hissa. En þrátt
fyrir mikla hæfileika hefir hún ekki
öðlast þá kunnáttu og leikni, er þessi
ólíku viðfangsefni krefjast, án fyrir-
hafnar. Að baki liggur margra ára
náin og mikil vinna. Eftir að hafa
aflað sér almennrar fræðslu hér heima,
fór hún utan og var átta ár erlendis,
ýmist í skólum eða hjá einkakennurum.
Alla leið austur til Póllands sótti hún
skóla. En fyrst, er hún kvaddi föður-
hús, fór hún i vist til Ágústs Flygen-
rings í Hafnarfirði, og þans heimili
telur liún bezta skólann, sem hún
hefir dvalið í.
Okkur dettur sjálfsaigt í hug, að þar
sem hún gat dvalizt árum saman við
dýrt nám erlendis, hafi pyngjan verið
full, peningalega. En við verðum undr-
andi, er við fregnum, að hún hafi átt
rúmlega fyrir fargjaldi, þegar hún fór
utan og síðan unnið fyrir sér sjálf.
En þetta tekst þeim einum, er vita,
hvað þeir vilja og leggja sig alla
fram til að gjöra óskir sínar að veru-
leika. Hálfvelgja og hik dugir hvergi
til dáða.