Harpan - 01.12.1937, Síða 47

H A R
Núverandi raforkunotkun Reykja-
víkur, er 8 millj. kwst., en með Sogs-
virkjuninni má hún vaxa upp í 20
millj.
Talið er, að 15000 hestöfl þurfi til
ljósa og suðu í Reykjavík og Hafnar-
Pípan til annarar vélarinnar. Hún
er 3‘/, meter í þvermál. Stærð
hennar sést bezt á því, að sjá
manninn, sem stendur; í opi henn-
ar. Myndin er tekin frá túrbín-
unni og uppeftir.
firði. Orka hinnar nýju stöðvar hrekk-
ur því ekki til, allra sízt ef nota ætti
hana einnig til hitunar — og til iðnaðar
hlýtur hún að verða notuð.
En við Ljósafoss eru aðeins , tvær
vélasamstæður, er skila 5000 hestöflum
hvor — en í stöðvarhúsinu er ætlað
P A N
rúm hinni þriðju, og fossinn á afl
handa fimm slíkum vélasamstæðum.
Óhamdir með öllu eru svo irafoss
og Kistufoss.
Áætlað er, að Sogið geti .skilað
107 000 hestöflum fullvirkjað.
Á hve löngu líður, þar til þeir bæir
og býli, er njóta mega ljóss og yls frá
Soginu, þurfa á allri orku þess að
halda, er ómögulegt að spá. Við lifum
á þeim tímum hraða og byltinga, að
framtíðarmöguleikar verða ákveðnir að
eins skammt fram.
Qrútarljós, - olíuljös, - rafmagnsljós.
Hvílíkur feikna stigmunur er ekki á
þessum þrem ljósgjöfum.
Ætla mætti minnsta kosti, að
milli ósandi grútartýrunnar og raf-
magnsljóssins væri alllangt bil í tima.
En jafnvel ýms okkar, er nýlega hafa
slitið æskuskónum, muna grútarlamp-
ana, — og olíuljósin þekkjum við víst
flest eða öll af reynd. Svo hraðstíg-
um framfaratímum lifum við á.
Og þurfum við að fara svo ýkja
langt aftur á bak, að sá var enginn, er
lét sig dreyma um, að hin kaldrana-
iegu, straumþungu fallvötn yrðu ann-
að en erfiður eða ófær tálmi á leið,
er skilaði mönnum og málleysingjum
oft köldum, hröktum og stundum líf-
vana á land.
Við, aftur á móti, getum ef til vill
ekki látið okkur dreyma alla þá
möguleika, sem fólgnir eru í fall-
þunga íslenzkra vatna, til ágætis fyrir
niðja hina sömu manna, er áður hrökt-
ust I þeim. En við höfum leyfi til
að láta okkur gruna, að þau verði
framtíðinni gulli dýrmætari auður —
173