Harpan - 01.12.1937, Qupperneq 50

H
A
P
A
N
R
skilja, að ég sé nokkuð að hæla
mér. En ég er áreiðanlega þrisvar
sinnum sterkari en þú. Og ekki er
ég nein gunga. Það veiztu. Hvað
ætli birnir séu stórir? Eru þeir
eins stórir og hestar?
Palli: Nei, það eru þeir ekki.
Ég hygg, að þeir séu á stærð við
stóra hunda.
Pétur: Á stærð við hunda. Pað
er ekki neitt. Ég sem hálfrotaði
einn í gær. Já, fleiri en einn. —
þeir voru margir. Hvað marga
birni herldurðu að ég ráði við?
Palli: Hvað marga? Ég að
minnsta kosti yrði alveg nógu
hræddur við einn björn. Ég get
ekki hlaupið. — Sjáðu fótinn. —
Ég veit svei mér ekki, hvað ég
ætti að gera, ef hér kæmi björn.
Pétur: Pú þarft engar áhyggjur
að hafa af því. Pað sé ég um.
Ef hér kæmu fimm til sex birnir,
þá myndi ég slá þann fyrsta í
hausinn, svo að hann steinlægi.
Síðan tek ég — — —
— Pað heyrist braka' í greinum,
þungt fótatak og sogandi andar-
dráttur.
Palli: Björn!
Pétur æpir af angist og tekur
til fótanna. Palli leggst niður og
læzt vera dauður. Björninn kem-
ur snuðrandi, hnusar að Palla,
veltir honum við, hnusar aftur að
honum, og gengur síðan sína
leið. Palli rís á fætur, og Pétur
kemur aftur.
17ft
Pétur: Uss, ekki hefir þetta ver-
ið björn.
Palli: Jú, víst var það björn.
Pétur: Hvað sagði hann við
Þig? .
Palli: Hann hvíslaði nokkru að
mér.
Pétur: Hvað var það?
Palli: Hann sagði, að ég skyldi
aldrei treysta gorturum, því að
þeir væru ragir og lítils nytir,
er á reyndi.
Gunna litla er geðug snót.
Gengur hún fram á mannamót.
Sá ég á henni svarta bót.
Hún er framan á hnénu.
Hún óð eftir fénu.
Hún óð yfir ána.
Vætti sig í tána.
Rauðklædd og bláklædd.
Allir vilja piltarnir eiga ’ana.
Dansi, dansi dúkan mín,
dæmalaust er stúlkan fín,
voða fallegt hrokið hár,
hettan rauð en kjóllinn blár,
svo er hún með silkiskó,
sokka hvíta eins og snjó.
Dansi, dansi dúkan mín,
dæmalaust er stúlkan fín.