Heimilisritið - 01.02.1944, Síða 7

DAGINN EFTIR átti Maggie
frí. Vera þurfti að fara til nem-
enda klukkan þrjú.
,,Ég get ekki skilið j)ig eftir eina
í húsinju“, sagði hún áhyggjufull.
„Ó, jú, jú. Gerðu það .... mig
langar svo til þess .... það er svo
spennandi. Ég skal lofa að vera
góð, ég skal ekkert gera sem ég
má ekki“.
Vera var á báðum áttum.
„Ég er ekki viss um, hvort það
er þorandi .... en ég skal gera
það með því skiiyrði. að þú opnir
ekki fyrir nokkrum, ef ske kynni
að einhver hringdi. Ég kem aftur
eftir þrjú korlér, því Blakes á
heima hérna á-næstu grösum“.
Felicia stóð við gluggann og
veifaði til Veru. Hvað átti hún nú
að taka fyrir á meðan Vera var í
burtu? Jú, hún gæti lagt á teborð-
ið. Hún vissi -bæði um dúkinn og
bollana. Og krukka með blómum
átti að standa á miðju borðinu.
Ilún hafði ekki fyrr lagt á borð-
ið en dyrabjallan hringdi. En hún
mátti ekki opna. Verst var. ef
þetta skyldi nú vera einmanalegi
verzlunarmaðurinn. Og ef hann
færi svo án þess að tala við
Veru ....! <
Felieia hljóp fram í forstofuna
og gægðist út í gegnum smáglugga,
sem var á hurðinni. Úti var ó-
kunnugur maður. Þá hlaut hann
að hafa fengið bréfið. Honum var
óhætt að hleypa inn.
HEIMILISRITIÐ
„Gerðu svo vel“, sagði hún kurt-
eislega. „Viltu ekki koma inn fyrir.
Vera frænka mín kemur undir
eins“.
Hann stóð kyrr fyrir utan og
virti hana fyrir sér.
..Það er líklega be^t að ég komi
aftur seinna“. j
„Nei, nei, farðu ekki. Það verð-
ur í mesta lagi hálftími þangað til
hún kemur. Hún verður áreiðan-
lega voða leið, ef þú ferð án þess
að tala við hana“.
Hann var myndarlegur .... dá-
lítið alvarlegur á svipinn .... en
það var skiljanlegt, fyrst hann var
einmana.
„Viltu ekki fá þér sæti“, spurði
Felicia og leiddi manninh inn í
stofuna.
„Þakka þér fyrir“.
Hann settist og leit forvitnis-
lega í krin’g um sig.
„Ég er viss um að þér lízt vel á
Veru“, sagði Felicia vongóð. „Það
lízt öllum vel á hana. Og ég hugsa
að hún sé líka einmana“.
Hann leit forviða á Feliciu.
„Jæja, ég get trúað, að þáð sé
ekkert gaman fyrir hana“, svaraði
hann samúðarfullur. „Býrð þú hjá
frænku j)inni?“
„Já, en bara á meðan pabbi og
mamma eru á ferðalagi .... og
þegar þau koma verður hún ennþá
einmanalegri".
,,/Etli, hún flvtji þá ekki eitt-
í