Heimilisritið - 01.02.1944, Side 12

vita á klettinum, því að ótrúlegt
virðist, að nokkur mennskur mað-
ur klífi hann, hvað þá meir. Eina
lífið, sem þar gæti þróast, er þör-
ungar og aðrar lítilmótlegar sjáv-
arjurtir, og svo þær þúsundir sjó-
fugla, sem koma þangað frá fjar-
lægustu stöðum til að verpa, og
sem skilja eftir sig feiknin öll af
driti, sem hefur þakið tindinn
þykku, hvitu lagi, sem í fjarlægð
sýnist vera snjór. Af og til kemur
einmanalegur albatrosfugl svífandi
á útþöndum, geysistórum vængj-
um sínum, setzt á klettinn til að
hvíla sig og flýgur svo áfram.
Sjómenn, sem eiga leið fram hjá
Rockall-klettinum, gæta þess að
sigla fjarri honum. Hann var þeg-
ar á miðöldunum nefndur „Skelk-
ur skipstjóranna“. Einungis fáir
hafa reynt að komast upp á klett-
inn til rannsóknar, og hægt mun
að telja þá á fingrum sér, sem
sannanlega hafa klifið upþ á tind
hans.
í nokkurri fjarlægð getur Rock-
all-kletturinn litið út eins og forn
hjálmur, sem klofinn hefur verið
með sverðshöggi, þannig að annar
helmingurinn hefur horfið í öldur
hafsins. Að austan er yfirborð
klettsins óslétt með mörgum laut-
um og holum, en að vestan rís
hann því nær lóðrétt frá hafsflet-
inum, algerlega sléttur og nakinn.
— Dýpið umhverfis klettinn hefur
verið mælt og er það 100 til 120
metra hið næsta honujn, en vex
óðfluga þegar fjær dregur: 150,
200, 500 og loks 2500 metrar. Síð-
astritaða dýpið er mælt í aðeins
örfárra km. fjarlægð austan við
klettinn. Allar þær dýptarmæling-
ar, sem gerðar hafa verið þárna,
benda til þess, að Rockall hefur
eitt sinn verið langhæsta fjallið í
þeim fjallgarði, sem ef til vill hef-
ur legið þar sem öldurnar leika sér
í dag, eða hæsti, snæviþakti tind-
urinn í beimsálfu, sem sökk í hafið.
Sögnin um Atlantis fær byr undir
báða vængi, þegar Rockall er veitt
athygli.
Eins og áður er sagt hafa fáir
klifið Rockall-klettinn. Árið 1810
er talið að enska freigátan „Endy-
mion“ hafi sent bát að kléttinum
og að háseta nokkrum hafi tekizt
að komast upp á tindinn. Hafði
hanu með sér stein, seni hann hafði
meitlað úr klettinum. Árið 18.63
mun bátsmaður, frá enska skipinu
„Porcupine“, einnig hafa klifið
klettinn og haft með sér nokkra
smásteina, sem hann braut úr
berginu. Og loks munu nokkrir
færeyskir fiskimenn hafa farið upp
á Rockall öðru hverju, en þeir eru
þaulvanir að klifa hina bröttustu
hamraveggi. En svo virðist enginn
maður hafa stigið fæti sínum þar
aftur, fyrr en sumarið 1021, að
franska skipið „Pourquoi pas?“
sendi þrjá menn á bát að klettin-
um og þeim heppnaðist öllum að
10
HEIMILISRITIÐ