Heimilisritið - 01.02.1944, Qupperneq 15

„Ujfp mcð hcndurn-arF* sayði hann. Si'o
skellíhlógu þeir alltr.
..Það cr ekkert vafamál um
það“. þrumaði Kestry, og á meðan
Andy borgaði hló yfirþjónninn.
..Eg segi það ekki yður til mis-
virðingar. ungi maður. Ef þér get-
ið skapað yður atvinnu með því
að skrifa leynilögreglusögur, er
mín ánægjan. Bara að ég gæti það
sjálfur! En þegar um er að ræða
raunveruleg sakamál — þá farið
þér villigötur“.
Þeir gengu fram í fordyrið. ,.Lít-
ið þér inn á aðalskrifstofuna næst
þegar ég fæ mál til rannsóknar!
Þá skuluð þér fá að sjá hvernig ég
vinn“.
„Já, þakka yður fyrir, það vil
ég gjarnan þiggja“.
Andy leit í kring uin sig í hinu
stóra fordyri. Þrír menn komu .iit
um lyftudyrnar, allölvaðir og töl-
uðu hátt og mikið. Þeir stefndu
'að útidyrunum og reikuðu dálítið
í spori. Tveir þeirra voru í utan-
yfirfötum, en sá þriðji, holdugur,
iljasiginn maður, var auðsjáanlega
sá er veitt hafði um kvöldið. Þeir
litu út fyrir að vera vel efnaðir
HEIMILISRITIÐ
13