Heimilisritið - 01.02.1944, Qupperneq 37

baðað, þéttskipað hjálmbúnum
hermönnum, og heldu þeir á gunn-
fánum, sém bar við laufgrænan
bakvegg og hékk þar á kross mikill
úr silfri og svörtu járni. A salar-
gólfi og veggsvölum blikaði hvar-
vetna á forna keisaraliðsbúninga
og broddhjálma. Hitler sat hnar-
reistur í keisarastúkunni og um-
hverfis hann herstjórar eldri og
yngri. Þar sat Mackensen yfirhers-
höfðingi í riddaraforingjabúningi
sínum með hauskúpumerkinu,
Göring í glitrandi búningi flugfor-
ingja, bláum og skarlatslitum, vón
Scekt hershöfðingi, stofnandi Rík-
isvarnarliðsins,von Fritsch, núver-
andi foringi þess. von Raeder að-
míráll, yfirforingi hins hraðvax-
andi herflota, og von Krausz hers-
iiöfðingi í einkennisbúningi frá
dögum keisarahers Ungverjalands
og Austurríkis, enda var ásjónan
prýdd geysimiklu Franz Jósefs
skeggi. Fjarverandi voru ekki aðr-
ir en Ludendorff gamli, sem fær-
ist undan að friðmælast við fyrr-
verandi liðþjálfa sinn og afþakk-
aði nafnbót yfirhersliöfðingja, og
svo ríkiserfinginn.
Blomberg yfirhershöfðingi flutti
ávarp, kynlegan bíending af blekk-
ingum, ögrunum og lofgerð um hið
dýrðlega hlutverk hermannsins.
„Vér viljum ekki árásarstyrjöld“,
sagði hann, „en óttumst ekki lield-
ur varnarstyrjöld". Þó veit hver
maður hér, að hann gerir jiað, en
þeiií vita það ekki í París og London,
og í gær var hann logandi hrædd-
ur um, að ófriður skylli á. Ber-
sýnilega var það að boði Hitlers.
að Blomberg seildist til þess í ræðu
sinni, og það á óhermannlegan
liátt, að þagga niður orðróm um,
að foringjar ríkisvarnarliðsins
hefðu verið mótfallnir hernámi
Rínarlandanna og hefðu litla sam-
úð með nazismanum. Mér fannst
ég sjá, hvernig Fritsch kveinkaði
sér, þegar vfirmaður hans afneit-
aði öllum „gróusögum, sem ganga
meðal manna um ósamkomulag
hersins og nazistaflokksins“. Síðan
hélt hershöfðinginn áfram og herti
á: „Vér í hernum erum Þjóðernis-
jafnaðarmenn. Flokkurinn og her-
inn standa nú fastar saman“.
Hann tók svo að greina ástæður
til þess. „Bylting Þjóðernisjafnað-
armanna sundraði ekki gamla
hernum, eins og títt er í bylting-
um, heldur endurskapaði hún
hann. Ríki Þjóðernisjafnaðar-
manna leggur yður í hendur gerv-
öll augæfi sín. fólkið, alla æsku-
menn sína“. Síðan lítil bending um
framtíðina: „Stórkostleg ábyrgð
hvílir á herðum yðar. Og hún er
mun þyngri fyrir það, að ný hlut-
verk kunna að híða vor“.
Meðan Blomberg talaði, lét
Göbbels varpljósin dansa og film-
vélarnar mala, fyrst um sviðið og
síðan stúkuna, þar sem foringinn
sat. Eftir þessa „messugerð“ kom
HEIMILISRITIÐ
35