Heimilisritið - 01.02.1944, Qupperneq 42

reiður út í mig, af því að ég kem
þessum fáu míriútum of seint.
Þetta eru þakkirnar sem maður fær
fvrir að vera eins og útspýtt hund-
skinn út um allan bæ, til þess að
gera sem bezt kaup — í staðinn
fyrir að kasta peningunum svo að
segja í sjóinn eins og konan hans
Bouteille, hérna í húsinu á móti. I
staðinn fyrir að vera reiður ættir
þú að þakka guði fyrir að eiga
konu, sem fær eins mikið fyrir litla
peninga og ég .... “
Og á meðan hún lét dæluna
ganga, tók hún utan af böggli.
sem hún hafði meðferðis, og lyfti
innihaldinu upp að ljósinu.
,,Hvað heldurðu að ég hafi gefið
fyrir þetta efni, André? Gettu
bara!“
En André steinþagði.
„Áttatíu franka! IJað er meira
en hálfur annar metri. Þú ættir
bara að taka á því og finna hvað
það er mjúkt og vandað. Og þó
var það einstök heppni, að ég
skyldi rekast á það. Ég gekk inn
i búð til þess að kaupa silkisokka.
En hvað heldurðu að þeir hafi átt
að kostá? Þrjátíu franka! Óskap-
legt verð, finnst þér það ekki? Ég
lét þá líka heyra það, en þá rak
ég augun í þennan bút .... “
Og André sagði ekki orð.
Næsta kvöld kom ísabella heim
þegar klukkan var orðin hálf átta,
þótt hún vissi, að André bjóst við
matnum klukkan sjö. En henni
brá heldur en ekki í brún, þegar
André tók ekki á móti henni, eins
og hann var vanur, með góðlegan
ásökunarsvip.
„Jeanette! Jeanette! .... liefur
húsbóndinn ekki komið heim enn-
þá? eða .... eða .... er hann far-
inn aftur?“
„Nei, frú. Hann er ókominn
enn".
„Guð komi til. Skyldi nokkuð
hafa komið fyrir . ... “
Hún fór að ganga um gólf í æstu
skapi. Hann var svo oft utan við
sig, að vel gat verið að hann hefði
ekki gætt sín nógu vel og orðið fyr-
ir bíl . . . . Ef hann kæmi ekki von
bráðar, varð hún að hringja á lög-
reglustöðina . .. . Ó, guð minn ....
guð minn góður. Þessi bið og óvissa
var hræðileg.
Loksins, þegar klukkan var
tuttugu mínútur gengin í níu, kom
André.
Hann hélt á böggli undir hand-
leggnum.
„Þú verður að fyrirgefa, livað
ég kem seint“, sagði hann, „en ég
gekk af tilviljun fram hjá verzlun
í Avenue d’Orleans og rakst á þetta
hálsbindi hérna. Líttu k .... fjöru-
tíu franka .... það er ekta silki
ísabella þuklaði á bindinu og
fleygði því svo frá sér með stutt-
orðri athugaseind þess efnis, að
hann hefði þvert á mótí gert slæm
kaup. Annars sagðist hún ekkert
40
HEIMILISRITIÐ