Heimilisritið - 01.02.1944, Qupperneq 44

fyrsta flokks vöriír, sem ég kef
keypt í þeim búðum, sem við verzl-
um venjulega við og á því verði,
sem við erum vön að greiða. A
hverju kvöldi hef ég setið á veit-
ingastofunni hinum megin við göt-
una og beðið eftir því að sjá þig
koma heim, til þess að geta sjálfur
komið á eftir þér. Og veiztu hvers
vegna ég hef leikið þennan leik.
vina mín? Til þess að fá þig ofan
af þessu eilífa rápi í búðirnar —
til þess að veita þér ráðningu, og
ég 'vona líka að mér hafi tekizt
að .. .. “
Isabella fór að hlæja.
„Það er nú það, bezti André
minn. En eitt langar mig til að
spyrja þig um, áður en þú heldur
áfram siðferðisprédikun þinni ....
Ebki hrífínn
Eg hitti Bósa kunningja minn á giitu
um daginn. Við fórum að tnla um útvarp-
ið og Bósi var margmáll venju fremur. Eg
hripaði svo niður sumt af því, sem ég
mundi að hann hafði sagt, en get ekki, af
skiljanlegum ástæðum, látið nema sumt
fara.
„Ég er svo hugdjarfur að eiga útvarp.
sem ég læt ekki liggja í lamasessi nema
nokkra mánuði i einu“. sagði Bósi. ,.Ég
þekki mann, sem hefur átt tæki í tvö ár
og borgar refjalaust árgjaldið strax og hon-
um er sýndur reikningurinn. Og ég þori
meira að segja að opna fyrir mitt, þótt
það sé að visu ekki nema á mestu kvenna-
hraks- og þurrkakvöldum".
Og svo hélt hann áfram:
„En þá sjaldan sem eitthvað skemmti-
segðu mér, hefurðu geymt nóturn-
ar?“
„Hvaða nótur?"
„Sem þú hefur væntanlega feng-
ið með vörunum, sem þú keyptir“.
„Já, ég held ég hafi þær . ... af
hverju spyrðu?“
„Af því að ég álít enn, að þú
hafir gefið of hátt verð fyrir það,
sem þú keyptir og að það sé ekk-
ert vit í að við eigúm það, vegna
þess að ég get skipt á því og öðru
sem við höfum meira not fyrir ....
Þakka þér fyrir, þetta er allt og
sumt sem ég vildi sagt hafa, nú
geturðu haldið áfram .... “
En André fannst allt í einu hann
ekki hafa lengur nokkra löngun til
þess.
af útvarpínu
legt er í útvarpinu, þá er það venjulega á
þeim kvöldum, sem maður getur helzt átt
von á, þútt ekki sé nema einu hýru brosi
rauðra vara eða jafnvel dropa í glas. Og
vitanlega kýs maður það fremur en að eigu
það á hættu að vera misþyrmt í gegn um
eyrun“.
„Ojá — ég er nú ekki frá því“, sagði ég,
þegar Bósi tók sér málhvíld.
„Og ekki eru það lögfræðingar, sem
velja lögin í útvarpið", hélt Bósi áfram,
„þeir væru áreiðanlega margir lietri, en þeir
fjárlagasérfræðingar. sem ég lield, að þar
séu að verki".
Mér fór eins og manninum. sem sagði:
Ég skildi þetta ekki í skyndi sem skyldi.
en vildi, að sá myndi sem skyldi, og skyti
yfir mig skildi sem þyldi.
42
HEIMILISRITIÐ