Heimilisritið - 01.02.1944, Qupperneq 49

FRAMHALDSSAGA
DAUÐINN BROSI
EFTIR PHILIP KETCHUM
ÁGRIP AF FORSÖGU
CAROL ADAMS og JIM WORTHING-
TOX |>ekktust vel í uppvexti og trúlof-
iiðust skömmu áður en liann fór til Braz-
ilíu, eftir margra ára skóianám fjarri Car-
ol. Þau voru því nær hætt að skrifast á,
jægar Jim kom aftur frá Brasiliu eftir fimm
ára fjarveru |>ar. En Carol sá von bráðar,
að komumaður var tvífari liins rétta Jims,
svikari, sem ætlaði sér að komast yfir arf
lians, sem nam vfir milljón dollurum. Hún
lét þetta uppskátt við hann og næstu nótt
er reynt að ráða hana af döguni. BILL
LUDLOW, sem leigir í sama lnisi og hún,
kemur henni til hjálpar. án jæss að ná
árásarmanninum. Daginn eftir fylgir hann
henni til vinhustaðarins. en j>eim er veitt
eftirför og sleppa nauðulega undan. Þau
leita hælis hjá vinafólki Bills. PETE og
BOBBIE MOORE. sem búa utan við
borgina og taka jieim opnum örmum. Bill
skreppur aftur inn í borgina og biður j>rjá
einkalögregluspæjara að njósna um Wor-
thington.
Hann gekk inn í símklefa fyrir
almenning og hringdi heim til
Worthingtons. — Karlmannsrödd
kom í símann.
„Er Worthington heima?" spurði
Bill.
„Nei, því miður. Ilann er ekki
heima sem stendur. Get ég skilað
nokkru?“
Bill glotti. ,,Já, vissulega getið
þér tekið skilaboð til hans. Þetta
er Samuel Rosenfeld, Takið þér eft-
ir? Ég tala frá Chicago“.
„Ég heyri, Rosenfeld“.
„Gott. — Vilduð þér skila til
Worthingtons, að konan hans sé
stödd hérna á skrifstofunni minni,
og að hún vilji ekki semja við hann
á þeim grundvelli, sem hann óskaði
eftir í Brasilíu. Við komum i heim-
sókn til hans nú á næstunni og
krefjumst réttar konunnar með
góðu eða vondu. Haldið þér, að þér
munið þetta?“
Það var þögn andartak. Svo var
svarað: „Já, Rosenfeld, ég hef skrif-
að skilaboðin niður hjá mér“.
Bill hló eins hryssingslega og
honum var unnt. Svo kastaði hann
kveðju á þann, sem svarað hafði í
símann. Nú var taugastríðið komið
í algleyming. — Ef til vill hafði
Worthington- tekizt að kynna sér
sitt af hverju viðvíkjandi æVi
mannsins, sem hann þóttist vera.
HEÍMXUSRITIB
47