Heimilisritið - 01.02.1944, Side 56

in. Hún var úti í garðinum allan
tímann. Hún gat ckki hreyft sig
úr felustað sínum, því að þá átti
hún á hættu að sjást frá húsinu.
En þegar þeir fóru, læddist hún
inn um bakdyrnar. Hún var með
öxi í hendinni og ég sá hana í eld-
húsdyrunum, þegar ég kom inn uin
forstofudyrnar“.
Bill leit á Carol.
„Ég ætlaði ekki að nota hana —
Bill“, sagði Carol. „Pete var Iíka
fyrri til að ráðast á manninn“.
„Og kom Worthington ekki ait-
ur?“
„Það getur vel verið, að hann
hafi komið, en ef svo hefur verið,
þá hefur honum sennilega ekki
þótt árennilegt hérna, því að ég
fékk nokkra samverkamenn mína
til þess að standa vörð við húsið.
Worthington kemur ekki að tóm-
um kofanum, ef hann ræðst aftur
tfl inngöngu“.
Bill kastaði ofan af sér sænginni
og steig fram úr. Hann var í rónd-
óttum náttfötum af Pete. Þegar
hann reis á fætur sortnaði honum
fyrir augum. Hann settist aftur og
lokaði augunum litía stund.
„Afsakið okkur stúlkur. Ég ætla?
að hjálpa honurn Bill til að klæða
sig“, sagði Pete.
Þær gengu fram. „Þið fáið bita
eftir tíu mínútur“, kallaði Bol>bie.
„Og látið þið okkur nú ekki bíða“.
Bill þreifaði framan í sig. „Eg
gæti trúað því, að ég væri ekkert
sérdeilislega frýnilegur“, tautaði
hann. „Hvernig er augað í mén?“
„O, ætli að það hafi ekki farið
eitthvað upp í það“, svaraði Pete
kímileitur. „Reyndu að losa þig
úr þessum náttfötum. Þú verður
skárri, þegar þú hefur fengið þér
bað, etið nokkra aspirínskammta
og eitthvað matarkyns“.
Bill efaðist um það. Hann var
aurnur um allan skrokkinn og gat
sig varla hrært. Hann staulaðist
þó inn í baðherbergi.
„Ég hefði kannske átt að spjalla
við lögregluna í gærkvöldi“, sagði
Pete. „Ég lét nú samt ekki verða
úr því. Og á meðan ég var að smala
strákunum saman hingað, slapp
hann í burtu, blókin, sem ég sló
kalda. En í tilefni af hverju geng-
ur allt þetta á?“
Bill hristi höfuðið. „Ég held, að
það sé ekki vert að þú vitir það“.
„Ekki samþykki ég það“, svar-
aði Pete. „Eins og þú veizt, voru
þessir kumpánar ekkert mjúkhent-
ir við konuna mína í gærkvöldi.
Ég vil ekki láta slíkt koma fyrir
aftur. Hvort sem þér fellur betur
eða verr, verðurðu að gera mig að
þátttakanda í leiknum. Um annað
er ekki að ræða“.
Bill fór undir steypuna og lét
vatnið streyma vfir sig. Hann hafði
það eins heitt og hann þoldi og svo
ískalt. Honum leið miklu betur og
hann þurrkaði sér vandlega.
„Jæja. komdu með það,“ sagði*
54
HEIMILISRms