Heimilisritið - 01.06.1948, Blaðsíða 7

honum á herðarnar. „Koma dag-
ar koma ráð, sagði gamla fólkið!
Ef það er svo, að sýslumaðurinn
eigi sök á óhamingju þinni,
finnst mér að það væri nær fvrir
þig að hefna þín en að vera að
væla eins og krakki“.
„Mér heyrist að ekki sé betur
ástatt fyrir þér en mér“, sagði
Sölvi.
„Að vísu, en ég ætla ekki að
láta það fara með mig, kunn-
ingi!“
Sölvi glennti upp augun.
„Við hvað áttu, maður?“
„Ég á við, að við höfum tapað
öllu, setið í tugthúsinu og kær-
astan þín vill hvorki heyra þig
né sjá! Við erum ekki menn ef
við hefnum ekki slíkrar smánar
og skaða“.
„Ég get að minnsta kosti aldr-
ei orðið samur maður á eftir“,
sagði Sölvi.
„Það er einmitt það sem ég er
að meina. Og þessvegna verðum
við að hefna okkar á Torfa“.
„Það er allsendis ómögulegt“.
„Láttu mig um það, Sölvi!
Taktu eftir því sem ég segi! A
morgun kemur bátur inn í vík-
ina við fuglabjargið. Báturinn
fer laumulega. Þú ert á vakki þar
nálægt. Og allt í einu flýgur þér
í hug að hér muni vera um
smyglara að ræða. Þú ferð beina
leið til sýslumannsins og segir
honum frá því. Hann verður
himinlifandi, því að nú er langt
síðan hann hefur náð í nokkurn
lögbrjótanna, þótt allir viti að
þeir séu á vakki hér í kring. Þú
vinnur tvennt með þessu. Sýslu-
maðurinn verð'ur þá hrifinn af
því hve vandaður þú ert, og
verður fús til að fyrirgefa þér
ýmislegt annað. Ef til vill biður
hann þig að aðstoða sig og það
skaltu gera“.
Sölvi stóð með opinn munn og
hlustaði. Hann skildi hvorki upp
né niður.
„Ég held að þú sért að gera að
gamni þínu, kunningi!“
„Gerðu eins og ég segi!“ Jó-
hann leit skipandi á félaga sinn.
Svo bætti hann við í vingjarn-
legri tón: „Ef þú hlýðir mér nú
muntu ekki sjá eftir því!
Kannski verður það til þess að
þú fáir Fríðu“.
„En ef ég nú segi nei?“
„Þá fer ég beina leið til sýslu-
mannsins og segi honum frá því
að það hafi verið þú og enginn
annar sem framdir innbrotið í
búðinni í fyrra“.
Þetta reið baggamuninn. Jó-
hann hafði allt ráð Sölva í hendi
sér síðan hann komst að þessu
lítilræði, og Sölvi sá þann kost-
inn vænstan að ganga inn á allt
sem Jóhann krafðst af honum.
En honum var gjörsamlega ó-
mögulegt að botna í þessu. Ef
það var meiningin að gabba yfir-
HEIMILISRITIÐ
5