Heimilisritið - 01.06.1948, Blaðsíða 37

„Helen, hvernig geturðu sagt
þetta! Er það ekki alveg öfugt,
ert það ekki þú, sem stendur
betur að vígi! Þig sé ég á hverj-
um degi starfa í þjónustu þessa
fvrirtækis, sem ég ber fyrír
brjósti. Heldurðu ekki, að ég
kunni að meta það', að þú átt
bros og vingjarnleg orð handa
öllum — livað þreytt sem þú ert.
Nei, ég skal sannfæra pabba ...“
Helen lagði höndina á hand-
legg hans.
„Bíddu heldur ofurlítið, Gord-
on. Þú hefur svo mikið að gera
við nýju deildina, sem á að
stofna — svo þú mátt ekki við
því að verða fyrir auknum óþæg-
indum, ef faðir þinn skyldi gera
uppsteit út af trúlofun okkar.
Og þú verður líka að líta á mál-
ið frá hans sjónarmiði. Hann
hefur vonað að fá ríka terigda-
dóttur — svo það er alveg eðli-
legt, að hann verði fyrir von-
brigðum. ..
Gordon andvarpaði, en féllst
svo á að bíða ofurlítið eins og
hún bað' hann.
NOKKRITM dögurn síðar
kom afgreiðslustúlka til Helen
með sokk, sem var ofurlítið gall-
aður.
„Það er stúlka, sem keypti
þessa sokka í síðastliðinni viku
— hún heldur því fram, að þeir
hafi verið gallaðir, þegar hún
kom heim. En það getur ekki
verið, því að það' er sama parið,
sem var svo vandlega skoðað, af
því að hún vildi fá ábyrgð á
þeim“.
Helen gekk til viðskiptavin-
arins — ungrar stúlku, sem var
glæsilega klædd, og sat kæru-
leysislega á stól og sveiflaði fæt-
inum.
„Mér þykir þetta leitt“, sagði
Helen og brosti vingjarnlega —
„en við tökum enga ábyrgð á
þessum sokkum, vegna þess að
þeir hafa verið lækkaðir mjög í
verð'i. En þeir eru ætíð skoðaðir
vandlega — og sé farið gætilega
með þá, eiga þeir að geta enzt
eins lengi og dýrari sokkarnir“.
„Já, en þér getið þó séð, að
ég hef ekki farið í þá“, sagði
unga stúlkan í vanstilltum tón.
„Ég tók eftir lykkjufallinu rétt
í því að ég ætlaði að fara í þá.
Það er yður að kenna, að' sokk-
arnir hafa ekki verið skoðaðir
nógu vel, og ég krefst þess að
fá þeim skipt“.
„Það getum við því miður
ekki, en við skulum með ánægju
láta lagfæra þá fyrir yður“.
„Hvers vegna skjddi ég sætta
mig við að' ganga í bættum sokk-
um, þegar ég hef greitt fyrir
nýja. Má ég tala við deildar-
stjórann!“
„Það er ég“, svaraði Helen
kurteislega — og ég hef fengið
HEIMELISRITIÐ
35