Heimilisritið - 01.06.1948, Blaðsíða 41

henni næstum um megn og hún
var gráti nær.
„Helen, elskan mín. Þú matt
ekki vera hrygg. Ég er feginn
því, að' nú verður loks bundinn
endi á þessa óvissu“.
„En ef faðir þinn verður svo
reiður, að hann skipar þér að
velja milli mín og firmans?“
„Helen, horfðu á mig. Efastu
um, hvort ég muni kjósa?“
KI.UKKAN tíu næsta morg-
un var Helen kölluð inn til
Hannaway gamla. Hann bauð
lienni kurteislega að setjast, en
hún afþakkaði.
„Hvað er milli yðar og sonar
míns?“ spurði hann.
„Við elskum hvort annað“,
svaraði hún hljómlausri röddu.
„Gordon hefur lengi viljað segja
yður það, en ég vildi það ekki
að svo stöddu“.
„Vill hann kvænast yður?“
Helen leit snöggt upp.
„Já, auðvitað“..
„Vitið þér ekki, að ég ætla
honum annað hlutskipti?“
Hún kinkaði kolli.
„Vitið þér, að' ég hef vald til
að framkvæma áform mín? Ég
vil ekki — skiljið þér það — ég
vil ekki, að liann eyðileggi fram-
tíð sína, evðileggi vonir mínar
fyrir eintóma duttlunga“.
„Duttlunga?“
„Já, ég þekki unga fólkið.
Hann gleymir fljótlega þessari
vitleysu. Hann skal gleyma
henni! Annars. . ..“
„Annars. ... ?“
„Annars rek ég hann burt
strax í dag“.
Æðarnar tútnuðu á enni hans
og hann barði hnefanum í skrif-
borðið.
Helen færð'i sig nær.
„Herra Hannawav, þér þurfið
ekki að láta hann velja“.
Hann horfði undrandi á hana.
„Hvað eigið þér við, ungfrú
Waugham?“
„Ég á við, að ég skuli ráða
þessu til lykta. Ég geri enga
kröfu til Gordons. En álítið ekki,
að það sé vegna hótana yðar.
Ég væri ekki hrædd við að' fara
héðan með Gordon, við gætum
séð fyrir okkur sjálf. En hann
getur ekki lifað án þessarar
verzlunar. Ilann hefur alizt upp
í henni, hún hefur vaxið meðan
hann var að þroskast. Ef liann
færi, væri það eins og að saga
sundur tré niður við rót — hann
myndi taka það allt of nærri
sér“.
Það var eins og Hannaway
smitaðist af rósemi hennar.
„Er yður alvara, ungfrú
Waugham?"
„Já, og ég fer strax“.
„Ef þér viljið — en ég skal
hjálpa yður. Þér skuluð fá góð
meðmæli. .. .“
HEIMILISRITIÐ
39