Heimilisritið - 01.06.1948, Blaðsíða 18

Henni fannst
,tími blómanna‘
vera stuttur
Smásaga eftir H. M. F. CLAMP
ÞEGAR maður ætlar að skoða
Pekow, á maður umfram allt að
aka, og lielzt með ungri, fallegri
stúlku. Auðvitað var það ekki
sem verst, jafnvel þó maður
liefði ekki annað' en sérvitringinn
Faulkner sér til fylgdar, hugsaði
Derrick Carey, er liann sat
þarna í aðskornum majórsein-
kennisbúningi við hliðina á
Faulkner, borgaralega búnum.
Hefðarfólkið álítur sem sé ekki
fínt að ferðast. fótgangandi í
Pekow.
Þetta var dásamlegur, austur-
lenzkur morgunn. Sóiin skein í
fagurblárri lieiði, og Keisaragat-
an var eins og breitt sólskins-
band frá austurhliðinu að þús-
undstjörnuhofinu, og á þessu
bandi hlupu, gengu, óku og riðu
menn fram og aftur í þúsunda-
16
tali. Skuggarnir af litlum, lágum
húsunum voru bleksvartir, svo
gulir litir keisarahallarinnar og
grænir og fagurbláir litir mand-
arínhallarinnar virtust Ijóma
enn skærar. En sólin skein einnig
á rafmagnssporvagna og Rolls
Royce bíla, sem þutu um stræt-
ið við' hlið kínverskra burðar-
stóla. Þarna mættust austrið og
vestrið, þarna var margt að sjá
af þeirri Pekow, sem varð til áð-
ur en vestræn menning leit ljós
þessa lieims. Þarna var lotus-
tjörnin í Minggarðinum, og
þarna er buddhamusterið, sem
staðið hefur óbreytt um þúsund-
ir ára.
En Carey hugsaði ekld um
þetta meðan hann ók eftir Keis-
aragötunni. Hann var ungúr og
laglegur, og hann ætlaði aðeins
HEIMILISRITIÐ