Heimilisritið - 01.06.1948, Blaðsíða 13

íás við nefið á lionum.
„Þú vogar ekki að láta sjá þig
hérna oftar. Ég vil ekki sjá þig,
sem bæði ert þjófur og smyglari
og ættir réttilega lieima í svart-
holinu“.
„En þú mundir ef til vill opna
fyrir mér ef ég væri tollþjónn“,
sagði hann ofur rólega fyrir utan.
„En því er nú ekki að heilsa.
. . . Snautaðu burtu! Nei, annars,
það er bezt að þú fáir að vita
það fyrst, að ég hef sagt konu
kaupmannsins frá því, að það
varst þú og enginn annar sem
brauzt inn í búðina. Ég sagði
það til þess að þú yrðir settur
inn, svo að þú fengir næði til að
iðrast skammarstrika þinna“.
„Já, en elsku Fríða, lofaðu mér
að sýna þér þetta bréf sem ég
fékk frá sýslumanninum í dag“.
„Mig varðar ekkert um á-
kæruskjöl þín“.
„Já, en þetta bréf er um allt
annað ...“
Fríða gat ekki stillt forvitni
sína, hún greip eftir bréfinu og
hann heyrði að hún las það fyrir
innan. Eftir nokkur augnablik
reif hún hurðina upp og vafði
handleggjunum um hálsinn á
honum og kyssti hann. „Elsku
Sölvi minn! Fyrirgefðu mér“,
ságði hún.
En þegar þau voru komin inn
fyrir og höfðu setzt í sófann,
mundi hún allt í einu eftir því
sem hún hafði gert og fór að
gráta.
„Þú ferð sjálfsagt í svartholið
samt sem áður“, snökti hún.
„Hvað áttu við. ... ?“
„Ég sagði frá öllu saman“.
Nú var eins og hann hefði átt-
að sig til fulls; hann þaut út úr
herberginu og linnti ekki á
hlaupunum fyrr en hann kom
heim til Jóhanns í Xotinu. Hann
var sá einasti sem ef til vill gæti
hjálpað honum út úr þessari
klípu. En þegar hann kom til Jó-
hanns var hann ekki einn heima.
I stofu hans sátu allir þekktustu
smyglarar þorpsins og voru að
skipta feng sínum. Sölvi hlust-
aði dálitla stund fyrir utan dyrn-
ar. Svo hratt hann allt í einu
upp dyrunum og stóð mitt á
meðal þeirra.
„Það gekk ágætlega“, heyrði
hann að einn þeirra sagði.
„Og það á eftir að ganga enn-
þá betur“, skaut Sölvi fram í.
„Hvaðan ber þig að?“ spurði
Jóhann og reis upp úr sæti sínu.
Sölvi sagði:
„Ég kem frá sýslumanninum“.
„Og kannski hefur hann boðið
þér staup af vatni“, sagði einn
þeirra, og svo skellihlógu þeir
allir.
En Sölvi gat ekki tekið gamni.
Allt í einu fann hann að liann
átti ekki heima í þessum hóp.
Hann læddist út og gekk rak-
HEIMILISRITIÐ
11