Heimilisritið - 01.06.1948, Blaðsíða 36

rannsaka þá svo hún sæi. Eina
ábyrgðin, sem firmað gat tekið
á þessum sokkum, sem seldir
voru langt undir sannvirði, var
sú, að' þeir væru gallalausir, þeg-
ar þeir væru afhentir.
Á I-IVERJUM degi drakk
Helen kaffi í borðstofu yfir-
mannanna . .. og það var engin
tilviljun, að hún gerði það ætíð
á sama tíma og Gordon Hanna-
way yngri.
Gordon var hár og ljóshærður
. .. og líktist föður sínum að-
eins að einu leyti: Þeir höfðu
báðir brennandi áhuga á verzl-
uninni. Þeir litu eldd aðeins á
firmað sem tekjulind. Þeir höfðu
báðir á tilfinningunni, að það
væri lifandi vera — það var verk
Hannaways gamla. Hann hafði
stofnað verzlunina og séð hana
vaxa, og það gladdi hann, að
sonurinn leit á verzlunina og
starf sitt í hennar þágu með
sama hátíðleik.
Gordon var þegar setztur við
borðið', sem á hverjum degi var
lagt á fyrii þau tvö.
„Þú kemur seint", sagði liann
og brosti til hennar.
„Það komu nýjar vörur, og af
því að fremur lítið var að gera í
dag, notaði ég tækifærið til að
koma þeim fyrir á sínum stað“.
„Iíelen. Eg er að hugsa um að
tala við pabba í kvöld“.
„Ó, tekur það því, Gordon?
Þú veizt vel hver árangurinn
verð'ur“.
„Helen! Ég er bráðum 28 ára.
Pabba kemur þó varla til hugar,
að liann geti ráðið yfir mér eins
og smádreng“.
„Nei, ef til vill ekki. En ég
hef unnið hér svo lengi, að ég er
farin að þekkja hann. Hann er
metorðagjarn — og þú ert hans
stolt“.
Hún leit til lians brosandi —
en augun voru alvarleg.
„Veiztu hvað ég heyrði um
daginn? Að' faðir þinn ráð-
geri að sameina firmað annarri
verzlun. Og svo átti um leið að
sameina þær tvær fjölskyldur,
sem eiga verzlanirnar".
Gordon roðnaði.
„Ég veit vel, hvað þú átt við,
Helen. Það er Tízkuhúsið — og
hann hefur dreymt um, að ég
trúlofist dóttur Hartley gamla,
sem á það. Ég hef þekkt Vivi-
enne í mörg ár — alveg frá því
við vorum börn. En ég hef aldrei
getað' hugsað mér hana sem lífs-
förunaut“.
„Ég stend eiginlega verr að
vígi, Gordon“, sagði hún og
brosti hikandi. „Þú sérð mig að-
eins í dökkum vinnuklæðum —
en hana hittir þú, þar sem veizl-
ur og gleðskapur er á ferðum —
þegar hún er klædd dýrum kjól-
um“.
34
HEIMILISRITIÐ