Heimilisritið - 01.06.1948, Blaðsíða 16

og leiguþý lirolli og viðbjóði.
Þeir kölluðu hann „rauða hræ-
fuglinn“ cá bak.
A hinum langa og blóðuga
stjórnartíma hans náði ólifnað-
ur og undirferli hámarki. IJm
aldamótin stundi allt Tyrkja-
veldi undir okinu; allstaðar voru
hvíslaðar heitingar, uppþot og
samsæri reynd — og allt komst
upp og var jafnharðan barið
niður fyrir óþreytandi njósna-
starfsemi.
Opinberar skýrslur herma, að'
hann hafi haft 20.000 njósnurum
á að skipa, og þeir vöktu yfir
öllum, sem einhvern þátt áttu í
frelsisbaráttunni. Þeir voru á
verði og refsuðu síðan — venju-
lega með hnífstungu í bakið.
Til þess að auka auð'ævi sín,
skipaði hann að útrýma Armen-
íumönnum, 3,000,000 þjóð, og
það var nokkurnveginn fram-
kvæmt til fullnustu. Og meðan
á þessu stóð, með'an Tyrkjaveldi
ólgaði og rambaði, frjálslyndir
menn inyrtir eða fengelsaðir, Ar-
menar brytjaðir niður, svallaði
Abdul Mamid soldán nótt og
dag í einhverri liinna fjölmörgu
halla sinna, sem voru víðsvegar
við Bosphorus.
Enginn Neró eða Babyloníu-
konungur komst í hálfkvisti við
hann í svalli og ólifnaði. Abdul
Hamid stundaði það sem list-
grein.
Eiginkonur hans voru „ótelj-
andi eins og sandkorn eyðimerk-
urinnar“, sagði hann einu sinni,
en það nægði ekki. Hvarvetna
í hinum nálægari austurlondum
var leitað í hverjum afkima að
nýjum og fegurri konum. IConur
frá Turkestan, konur frá Ara-
bíu, konur frá Ivyprus, konur frá
Þessalíu, konur frá Egiptalandi
og konur frá Kákasus streymdu
inn í kvennabúr hans.
Og skuggi þessa „rauða hræ-
fugls“, sem menn óttuðust og
formæltu, en þó var tilbeðinn af
mörgum milljónum Múhameðs-
trúarmanna, var Achmed Bey,
böðull kalífans.
Hann dvaldi á Afidiaey gegnt
Brusso, liann bjó þarna aleinn í
austurlenzkum lúxus. A daginn
þegar eyjan baðaði sig, eins og
blóm í glampandi sólskininu,
lifði Aehmed eins og prins, en er
kvöldaði klæddist hann svörtu
og reri yfir að' Besik-Tasbrúnni,
þar sem hann beið eftir farmi
dagsins frá höll soldáns.
Og farmurinn var leðursekkir,
stundum aðeins tíu til tuttugu,
stundum hundrað, og í hverjum
sekk var lifandi maður eða kona.
Það var helgur einkaréttur
Aclnneds Beys að kasta þeim í
Bosphorus.
Valdimir Giesl barón, sendi-
lierra Austurríkiskeisara í Tyrk-
landi, skrifaði í endurminningar
14
HEIMILISRITIÐ