Heimilisritið - 01.01.1949, Side 35

fá íbúðina?
Richard Stern
Hún leit á liópinn, sem kom
hlaupandi og síðan á unga
manninn. „Já, megwrn við' það?“
spurði hún, og Sylvester kinkaði
koili og hélt af stað á undan
þeim.
ÍBÚÐIN VAR ljómandi
skemmtileg. Húsgögnin í setu-
HEIMILISRITIÐ
stofunni voru hin smekklegustu
og í svefnherberginu var gríðar-
mikið hjónarúm. Það rumdi í
unga manninum þegar hann sá
það. „Eg verð þá að sofa í legu-
bekknum í setustofunni. Ég var
að vona, að hér væru tvö rúm“.
TJnga stúlkan snéri sér að hon-
um alveg æf. „Ef það skyldi hafa
hvarflað að' yður . . .“ Pilturinn
hristi höfuðið og tók fram í fyr-
ir henni: „Nei, slíkt hefur mér
ekki til hugar komið. Ég sef á
legubekknum, það verður sjálf-
sagt fyrirtak. Það er a. m. k.
betra en að sofa í einhverjum
skemmtigarðinum, en það hefði
ég orðið að gera, ef ég hefð'i ekki
rekist á þetta“.
Sylvester ræskti sig svo lítið
bar á. „Viljið þið sjá meira?“
I flísalögðu baðherberginu var
bæði baðker og steypa, og pilt-
urinn leit ánægjulega á steyji-
una: „Fvrirtak, mér þykir ágætt
að fá mér steypibað!“
„Og mér þykir kerlaug betri“,
sagði unga stúlkan.
„Það er prýð'ilegt! Þér notið
þá kerið en ég steypuna. Þá not-
ast að hvorttveggju“.
Þau fóru fram í eldhúsið og
þar var svolítið skot þar sem
liægt var að borða. „Þetta er allt
ljómandi gott, finnst yður það
ekki?“
Unga stúlkan svaraði ekki.
„Jæja, þetta er þá allt í lagi“,
33