Heimilisritið - 01.01.1949, Síða 40

en maðurinn hlaut að hafa rétt
fyrir sér.
„Við' skulum gera það“, sagði
Johnny. Og er málið hafði verið
útkljáð, skildu þau.
Klukkan hálffjögur var kom-
in hellirigning. Lib hafði í
mörgu að snúast og hún sá mik-
ið eftir því að hún skyldi ekki
hafa þegið bílinn, fyrst Johnny
var svo vingjarnlegur að bjóða
henni hann. Hann hafði sagt, að
honum væri ekkert að vanbún-
að'i að fara gangandi. En hún
vildi ekki vera neinum háð, og
það réði úrslitum. Nú var hún
orðin hundblaut.
Johnny sat í stofunni þegar
hún kom heim. „Flýtið yður nú
að fara úr votu og fá yður heitt
bað“, sagði hann, þegar hann sá
liana blauta og aumingjalega.
„Eg skal hita handa yður púns
á meðan“.
„Þakka yður fyrir, en ég get
komist af hjálparlaust. Eg þarf
ekki á neinni barnfóstru að
halda!“
Hún fór inn í svefnherbergið',
og þegar hún lét hurðina aftur á
eftir sér skrölti í einhverju. Það
var öryggisfesti, og einhverra
hluta vegna varð hún alveg æf
þegar hún sá hana. Hún skellti á
eftir sér hurðinni. Hana langaði
feykilega í heitt bað og hlýjan
sopa, en hún var of þver til að
játa það. Hún háttaði sig, fór
í náttfötin og skreiddist síðan
upp í, skjálfandi af kulda. Ur
stofunni heyrðist hvorki stuna
né liósti. Henni leið fjarskalega
illa um nóttina.
Um morguninn heyrði liún að
vatn rann í bað'kerið og Johnny
var að raula þar frammi. Hann
var víst að raka sig. Skömmu
síðar barði hann að dyrum hjá
henni. Hún reyndi að svara, en
kom naumast upp nokkru hljóði
fyrir hæsi.
Aftur \Tar barið. „Opnið þér
dyrnar!“ sagði Johnny höstug-
ur.
„Þær eru opnar“, stundi hún.
„Farið þér!“
En Johnny var nú kominn að
rúminu og horfði á hana ösku-
vondur.
„Jæja, það var gott að' þér
skylduð vera svo viliborin að
læsa ekki dyrunum“. Hann
þagnaði, en leit ekki af henni og
sagði síðan: „Eg er búinn að út-
búa heitt bað handa yður. Flýt-
ið yður nú í það!“
„Nei, ég vil það ekki“, svar-
aði Lib. Hann laut yfir hana,
tók hana upp og setti hana á
gólfið'. Henni fannst gólfið vagga
undir sér, og hann varð að
styðja hana svo að hún dytti
ekki. Síðan ýmist studdi hann
hana eða bar fram í baðherberg-
ið.
„Ef ég heyri ekki til yðar niðri
38
HEIMILISRITIÐ