Heimilisritið - 01.07.1955, Síða 64

rabbað um þetta án þess að þú
þjótir svona upp?“
„Það var ekki ég, sem byrj-
aði,“ svaraði hún, og augun
skutu gneistum. „Kenndu mér
ekki um! — Hvers vegna bland-
arðu þér í mín einkamál?“
„Þú hefur alveg misskilið mig,
Linda. Gerðu bara það sem þú
vilt. Þú hefur algert persónu-
legt frelsi og getur farið alveg
eftir þínum geðþótta. Mér þyk-
ir leitt að ég skyldi vera svo
grunnhygginn að halda, að við
gætum rætt um þetta rólega.“
„Heldurðu því þá fram, að ég
sé flón?“
„Já, ef þú giftist þessum Mau-
rice, ertu flón! Hann er rakið
skítmenni!"
„Ég vil ekki heyra svona orð-
bragð um æskuvin minn!“ sagði
Linda kuldalega. ,,Og nú hef-
urðu fengið næga útrás fyrir
skoðanir þínar. Ég ætla að ríða
ein heim.“
Hún stýrði hestinum út á
þverbraut, en Bruce reið á eftir
henni og tók í taumana hjá
henni.
„Ætlarðu að láta alla sjá, að
við höfum verið að rífast?“
spurði hann.
„Slepptu!" hrópaði hún.
„Slepptu undir eins!“
En hann hélt fast, og hún sat
og starði beint fram undan sér
án þess að segja stakt orð alla
leiðina heim. Toby tók hestana
á túninu, og þegar Linda gekk
upp tröppumar með Bruce,
sagði hún:
„Ég kem ekki niður í kvöld-
mat!“
„Jú, það gerirðu.“
„Það ákveður þú ekki!“
„Ef þú kemur ekki niður,
skal ég koma upp og sækja þig!
Ég krefst þess að þú látir eins
og ekkert hafi skeð okkar á.
milli!“
„Ég geri það sem ég vil — sem
betur fer,“ svaraði hún kulda-
lega.
Hann tók fast um öxl henn-
ar.
„Ef þú hlýðir ekki, kem ég og
held á þér niður!“
16. kapítuli
LINDA kom ekki niður, og
Bruce fór upp til þess að sækja
hana. Hann fékk ekkert svar,
þegar hann bankaði á dymar
hennar, og þegar hann opnaði
og gekk inn, sá hann að hún sat
við gluggann og grét. Á þeirri
stundu varð honum fyrir alvöru
ljóst, hversu hrifinn hann var
orðinn af henni.
„Linda mín, ertu að gráta?“
sagði hann lágt og gekk til henn-
ar. „Ég meinti ekkert illt með
62
HEIMILISRITIÐ