Heimilisritið - 01.07.1955, Síða 39
auga á þær, stóðu þeir upp og
heilsuðu þeim himinlifandi.
Mike brosti og sagði: — Ég var
víst eitthvað afundinn í gær-
kvöldi, ég var þreyttur eftir
ferðina. Það er líka nokkuð löng
dagleið að fara hingað frá Yorks-
hire og svo seinkaði lestinni.
Hann leit á Susan, en leit
strax undan og horfði á Bett.
— Yorkshire, sagði Bett. — Við
erum líka frá Yorkshire. Hún
ýtti í Susan með olnboganum.
Susan kingdi og reyndi árang-
urslaust að finna eitthvað, sem
hún gæti sagt. Hún kafroðnaði.
— Haf . . . hafragrauturinn
verður kaldur, stamaði hún.
— Já, það er víst rétt, svaraði
Mike og leit undan. Þeir settust
niður og héldu áfram að borða,
en Bett og Susan fóru að sínu
borði.
Susan tók upp pentudúkinn
og leit sorgmædd út. Hann tók
ekki eftir mér, hugsaði hún.
Hann vissi ekki einu sinni af
mér, það var alveg greinilegt. —
Láttu hann taka eftir þér, hafði
Bett sagt. Og Susan hafði sagt
að hafragrauturinn yrði kaldur.
Þetta batnaði ekki næstu dag-
ana. Susan vildi gjama kynnast
Mike betur, en í hvert skipti,
sem þau hittust, varð hún alveg
orðlaus og gat ekki látið sér
detta neitt í hug, sem hún gæti
JÚLÍ, 1955
sagt við hann. Hún fylgdi hon-
um með augunum og það var
löngun og þrá í augnatillitinu.
Hann var ágætur tennisleikari
og leit mjög vel út á tennisvell-
inum, hár og sólbrenndur og á-
hugasamur í leiknum. Hinar
ungu stúlkurnar eltu hann á
röndum, en Bett var alltaf með
Bob Fowler.
— Ég er að verða þreytt á
þessum Tarzan-köppum, sagði
hún fullorðinslega. Það kemur
sú stund í lífi hverrar konu, að
hún sækist eftir einhverju öðru
en bara fallegu útliti. Bob er
gáfaður og mjög skemmtilegur.
Einn dagin, þegar Susan var
úti, gekk hún að lystihúsi, sem
stóð í homi í garðinum fyrir ut-
an hótelið. Hjartað í henni hopp-
aði. Mike lá þama endilangur á
einum bekknum og las í bók.
Hann leit upp. — Halló, sagði
hann. Hann lagði frá sér bók-
ina og geispaði letilega. Svo
brosti hann vingjamlega. — Það
er heitt í dag, finnst þér það
ekki?
Susan kingdi. — Jú, það er
heitt, sagði hún.
— Ég hafði hugsað mér að
leika tennis, en ég er ekki viss
um að ég nenni því. Hvað finnst
þér?
Hún horfði á hann og roðinn
kom fram í kinnamar. — Ja, það
37