Heimilisritið - 01.11.1955, Síða 15

UNGFRU
Hann hækkaði ekki
í áliti hjá föður sínum,
þegar hann kvaðst ætl?,
að verða leikari,
en allt er breytingum
undirorpið . • •
Hann rœskti sig
og sagði með jremur góðri
ejtirlík.ingu af rödd jöSur síns: ,,Þetta er Hurst ojursti."
Höfundur: Anthony Armstrong
ER DEREK hafði lokið við að
láta ofan í töskur sínar áður en
hann héldi heim í leyfi, leit hann
í kringum sig enn einu sinni í
herberginu til að athuga, hvort
hann hefði gleymt nokkru.
Jú alveg rétt . . . þarna á skrif-
borðinu stóð myndin af Sylvíu.
Hann tók myndina úr ramm-
anum, reif hana í smáagnir, og
lagði þær í öskubakkann. Síðan
kveikti hann í þeim.
Og þar með var endir bundinn
á ævintýrið með Sylvíu . . . eða
það vonaði hann.
Honum hafði orðið allt of seint
Ijóst, að hún var heimsk, skemmt-
anasjúk, eigingjörn og tilgerðar-
rófa. En nú myndi hann aldrei
sjá hana framar.
Seint þetta sama kvöld, þegar
hann sat í notalegri stofu föður
síns, og horfði í arineldinn, hugs-
aði hann einu sinni enn til henn-
ar.
Faðir Dereks var ekkill, of-
ursti á eftirlaunum.
„Ég vona, að þú sért nú bú-
inn að átta þig á sjálfum þér,
drengur minn,“ sagði ofurstinn
um leið og hann kveikti í pípn
sinni.
„Já, nú veit ég hvað ég víl,“
sagði Derek ákveðinn. Og það lá
NÓVEMBER, 1955
13