Fréttatíminn - 19.11.2010, Qupperneq 24

Fréttatíminn - 19.11.2010, Qupperneq 24
Auglýsing dagblað 5d x 10 cm mikið úrval fyrir allar gerðir bíla góð greiðslukjör Rauðhellu 11, Hfj.  568 2035 Hjallahrauni 4, Hfj.  565 2121 Dugguvogi 10  568 2020 www.pitstop.is VAXT ALAU ST VISA & MAS TE RC A R D VA X TA LA US T Í AL LT AÐ 6 MÁNUÐI ÞRJÁR FULLKOMNAR ÞJÓNUSTUSTÖÐVAR VETRARDEKK VERÐFRÁBÆRT Verðdæmi m.v. 15% staðgreiðs luafslátt 175/65 R 14 – Fr á kr. 9.775 185/65 R 14 – Fr á kr. 10.498 185/65 R 15 – Fr á kr. 11.475 195/65 R 15 – Fr á kr. 11.815 205/55 R 16 – Fr á kr. 14.365 Það er það. En svo má maður ekki gleyma því að grunnurinn er sá sami, hvort sem það eru tuttugu eða þúsund manns á setti. Verkefnið er þetta mó- ment þegar maður stendur á móti mót- leikara sínum og gerir það sem er búið að æfa upp úr handritinu. Hvort sem það er Disney, Jerry Bruckheimer eða eitt- hvað annað. Auðvitað kitlar það. En mað- ur gerir sér fljótt grein fyrir því að það eitt og sér er ekki nóg til að veita manni lífshamingjuna. Ég var viðloðandi tökur í um fimm mánuði en þar af voru töku- dagar bara þrjátíu. Það var mikið af þess- um fræga „dauða“ tíma og þá fór ég bara að sakna þess að vera í leikhúsinu. Þetta var beggja blands en ég hefði ekki viljað sleppa þessu.“ Heldurðu að þetta eigi eftir að opna þér fleiri dyr? „Já, það er nú þegar búið að því. Hvort það skilar sér í annarri Hollywood mynd eða ekki veit maður aldrei. Það fer allt eftir því hvað hver leikstjóri vill. Maður þarf nánast alltaf að mæta í prufur fyrir þessar myndir. Ég er bara gæinn sem var í Prince of Persia og svo hafa aðrir leikar- ar verið í öðrum myndum. Þetta er alltaf ákveðin samkeppni og ég ætla mér ekki að flytja til Los Angeles að freista gæfunn- ar. Svo ég er ekki að gera þetta af þeirri alvöru sem ætlast er til ef maður ætlar sér að reyna að meika það í Hollywood.“ Ástin, lífið og allt það Af hverju ertu stoltastur? „Ég var gríðarlega stoltur af söngleikn- um Ást sem ég og Víkingur Kristjánsson skrifuðum og ég leikstýrði árið 2006. Af því að við bjuggum það til frá grunni og ég fékk að vinna það með elstu kynslóð leikara, fólki sem ég ber gríðarlega virð- ingu fyrir. Fólki sem ég lærði mikið af. Sú sýning á sérstakan stað í hjarta mínu. Það er svo sterk ástæða á bak við það af hverju ég valdi að búa hana til. “ Sem er? „Ég hafði verið að vinna á elliheimili þegar ég var yngri. Og bara. Þetta með ástina, lífið og allt það. Það að fá að skila hugmynd alla leið. Þetta var þannig. Leik- ararnir voru oft alveg að verða geðveikir á mér. Ég er svo mikill sveimhugi. Svo var líka tónlist í þessu. Þetta var svo „kitch- að“... svo bleikt og væmið. En samt svo mikill sannleikur.“ Ertu svolítið bleikur í þér? „Já, alveg gjörsamlega! „Kitch“ ætti að vera millinafnið mitt! Ég er alger „sökk- er“ fyrir því að hlutirnir séu litríkir og að blanda saman kómedíu og hádrama. Þannig er lífið einhvern veginn.“ Talandi um ástina og lífið. Hvernig kynntist þú eiginkonu þinni, Nínu Dögg Filippusdóttur? „Við kynntumst í Þjórsárdal þar sem við vorum stödd með sameiginlegum hópi vina. Við þekktumst reyndar fyrir og vissum hvort af öðru á grunnskólaár- unum. Vorum bæði í félagsmiðstöðinni Tónabæ og svona.“ Hver er galdurinn við að halda sam- bandi gangandi? „Galdur ... hmm. Mér finnst reyndar hálfóþægilegt að reyna að skilgreina prí- vatlífið mitt. Þetta er bara vinna. Klass- íska svarið,“ segir Gísli og hlær. „Þú verður að spyrja mig að þessu þegar ég er sestur í helgan stein og horfi til baka!“ bætir hann svo við. Hvað eigið þið mörg börn? „Eina stelpu, Rakel Maríu, sem er þriggja og hálfs árs.“ Nýturðu þín í föðurhlutverkinu? „Föðurhlutverkið er náttúrlega mest gefandi af öllu. Þú spurðir af hverju ég væri stoltastur og auðvitað er maður stoltastur af barninu sínu. Hitt svarið var meira vinnutengt. Ég segi oft að þetta sé skemmtilegasta afþreying sem mað- ur getur komist í tæri við. Maður setur sjálfan sig í samhengi gagnvart foreldrum sínum. Þetta hefur líka áhrif á ferðalögin. Nú vil ég ekki fara í burtu í langan tíma án þess að dóttir mín komi með. Það er mjög sterk taug á milli okkar.“ Reynið þið þá að fara saman út, fjöl- skyldan? „Já, ef það eru lengri ferðir. Áður fyrr var svo auðvelt að segja bara „kýlum á þetta“. En núna tek ég ákvarðanir með hana í huga. Ekki bara út frá því hvernig þetta virkar fyrir sjálfan mig.“ Ertu líkur þínum eigin föður þegar kem- ur að uppeldinu? „Það er góð spurning. Ég myndi segja að ég væri blanda af báðum foreldrum mínum í uppeldinu. Svo er ég líka með mitt eigið.“ Faðir Gísla heitir Garðar Gíslason og móðir hans Kolbrún Högnadóttir. Þau skildu þegar Gísli var unglingur. Gísli á eina systur, Rakel og eina hálfsystur, Ágústu. Rakel og Gísli vinna saman hjá Vesturporti og eru því eðlilega mjög sam- rýnd. Þar að auki er maður Rakelar, Björn Hlynur Haraldsson, besti vinur Gísla. „Ég og Rakel, systir mín erum dálítið ólík. Það er meiri töffari í systur minni en mér. Alla vega var það þannig þegar við vorum unglingar. Ég er í algerri af- neitun varðandi það að Björn Hlynur sé kærasti systur minnar. Ég er alltaf jafn hissa þegar hann mætir í jólaboð heim til mömmu. Og amma mín gaf okkur báðum alveg eins trefil í jólagjöf í fyrra. Amma mín! Og hann notar sinn oftar, þannig að ég get ALDREI notað minn! Og hann nef- braut mig.“ Þannig að þú átt þér líf fyrir utan vinn- una. „Ég er í vinnunni allan sólarhringinn en ég er að reyna að verða betri í að stökkva á milli vinnu og einkalífs. Ég þarf að hafa mig við til að rækta fólkið í kringum mig. Maður gleymir oft að það er vinna að vera ekki í vinnunni. Sérstaklega á Íslandi. Á Íslandi er dyggð að vera atvinnualki. Það er dyggð að vera í fjórum störfum. Ef þú ert bara í tveimur störfum ertu álitinn letingi. Það þarf að kenna manni að það sé dyggð að vinna ekki.“ Þar hefur Gísli m.a. samanburðinn frá Noregi, þar sem hann bjó um tíma. „Í Noregi er alger dyggð að vinna ekki! Þar eru öfgarnar í hina áttina. Þar er glæpur að vinna eftir klukkan þrjú á daginn. Þar er glæpur að hafa ekki far- ið á gönguskíði um helgina og að eiga ekki sumarbústað og bát, sem þú nota bene notar nánast daglega,“ segir hann hlæjandi og hristir höfuðið yfir þessari vitleysu. Listin og kreppan Finnurðu fyrir breyttum viðhorfum til Íslendinga eftir hrun? „Nei, ég verð ekki var við að nokkur maður viti neitt um IceSave. Menn segja kannski, „já, fóruð þið ekki á hausinn?“ Svo pælir enginn meira í því. Þetta er eins og með allt annað í lífinu. Hver og einn er upptekinn af sínu eigin, hvort sem það er hér eða annars staðar.“ Á listin undir högg að sækja á krepputímum? „Listamenn hafa alltaf verið undirfjár- magnaðir. Vesturport hefur alltaf fengið litla sem enga styrki. En við erum vissu- lega þakklát fyrir að einhverjir skuli sýna okkur velvild. Það er hvatningin sem býr að baki sem skiptir máli. Svo eru pen- ingaupphæðirnar sem veittar eru yfirleitt hálfgerðir bjarnargreiðar. Sérstaklega til sjálfstæðu leikhópanna. En á sama tíma eru þeir oft neistinn sem kveikir bálið. Listin mun alltaf þurfa að berjast og verja sig. Það virðist vera eilíf barátta. En við munum finna leið. Menn finna alltaf leið- ir.“ Viðtalið endar á sama hátt og það byrj- aði: Með umræðum um New York ferð- ina og um hann þarna ... hvað sem hann heitir. Já, alveg rétt: Ben. „Þetta er mjög spennandi, burtséð frá þessari fallöxi sem hangir yfir okkur. Frumsýning á Hamskiptunum úti er 30. nóvember og 2. desember kemur svo sleggjudómurinn. Þá skrifar Ben sína gagnrýni. Burtséð frá því hvernig dóm- urinn í New York Times verður þá reynir maður að staldra við og njóta þess að vera í New York að sýna. Það verður ekkert „ó, nei ég fékk vondan dóm“. Ég reyni að brynja mig gegn slíku. Þar koma fim- leikarnir inn, sjáðu. Fjöldi manns hefur boðað komu sína og ég er fullur tilhlökk- unar og eftirvæntingar. Við munum stíga fram á altarið og teygja hálsinn langt fram. Ben, here we come!“ Þannig var nú fyrsti dagurinn í Hollywood. En ég er að verða vanur því að brotna í vinnunni. Björn Hlynur braut á mér nefið í Brimi.“ Rússneski stálaginn „Foreldrar mínir mótuðu mig náttúrlega, svona eins og flest aðra geri ég ráð fyrir, en svo er ég gríðarlega mótaður af fimleikunum. Ég var í salnum og æfði fjóra til fimm tíma á dag, sex daga vikunnar, frá því ég var tíu ára þar til ég var tuttugu og þriggja. Þjálfarinn og krakk- arnir sem ég æfði með höfðu mikil áhrif á það hvernig gildin mín mótuðust.“ Varstu alltaf með sama þjálfarann? „Nei, en sá sem hafði mest áhrif á mig var Jónas Tryggvason. Allar hetjur manns á þessum árum voru frá Sovét- ríkjunum. Jónas var nýkominn úr námi frá Sovétríkjunum, talaði reiprennandi rússnesku og var sjálfur mjög góður fimleikamaður. Hann var mjög strangur á jákvæðan hátt. Við lærðum mikinn aga, beint úr sovétkerfinu. Svo var ég líka að æfa með danska landsliðinu um tíma. Þar voru íþróttasálfræð- ingar sem kenndu mér hvernig ég ætti að haga mér undir pressu. Að fá svona „input“ sem unglingur er sjaldgæft. Þetta var mjög markvisst og markaði djúp spor.“ Hvað kenndi þetta þér? „Gríðarlegan aga og að vera meðvitaður um hvernig á að takast á við stress. Hvernig best er að tækla það án þess að verða geðveikur. Í fimleikum geta hver mistök verið lífs- hættuleg. Ef þú sleppir svifránni á vitlausu augnabliki eða hættir við í miðju heljarstökki þá er það spurning um líf eða dauða. Þar skiptir fókus öllu máli. Að vera einbeittur í því sem maður er að gera - þegar maður er að gera það. Svo gefur maður eftir þegar maður er lentur, þá er það búið. Þá heldur maður áfram og reynir að bæta sig. Það hlýtur að skila sér út í lífið. Hvort sem maður er í leiklist eða ekki. Við fimleikastrák- arnir hittumst oft. Þetta er stór hópur af strákum og maður sér langar leiðir að þetta eru fim- leikamenn. Það er bara eitthvað við þá. Þetta eru menn sem stóðu í beinni röð í línu í tólf ár og biðu eftir að röðin kæmi að þeim til að heilsa kennaranum og leggja af stað. Fimleikarnir höfðu mikil áhrif á það hver ég er, hvernig ég hugsa og hvernig ég undirbý mig.“ Sjálfur ofurkvikmyndaframleiðandinn Jerry Bruckheimer heillaðist af Faust í London. Ljósmynd/Grímur Bjarnason. 24 viðtal Helgin 19.-21. nóvember 2010
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72
Qupperneq 73
Qupperneq 74
Qupperneq 75
Qupperneq 76
Qupperneq 77
Qupperneq 78
Qupperneq 79
Qupperneq 80
Qupperneq 81
Qupperneq 82
Qupperneq 83
Qupperneq 84
Qupperneq 85
Qupperneq 86
Qupperneq 87
Qupperneq 88

x

Fréttatíminn

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Fréttatíminn
https://timarit.is/publication/944

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.