Fréttatíminn - 19.11.2010, Page 42

m
ag
gi
@
12
og
3.
is
4
11
.0
08
Batik • Bíldshöfða 16 • 110 Reykjavík • Sími 557 2200 • sala@batik.is • www.batik.is
H álf þjóðin, svona um það bil, skartar nú bleki á húð sinni. Fyrir vikið veltir fólk til dæmis
reglulega fyrir sér hvernig umhorfs
verður á elliheimilum framtíðarinnar,
þegar húðflúrin munu blasa við hvert
sem litið er og hafa ef til vill ekki öll stað-
ist tímans tönn sérstaklega vel.
Jón Þór húðflúrunarmeistari við Skóla-
vörðustíg segir þetta óþarfar áhyggjur.
„Þessi hugmynd um að húðflúrin verði
ljót, asnaleg, krumpuð
með tímanum og liturinn
fari úr er gömul klisja.
Þetta fer allt eftir hand-
verkinu sem er sett í
myndina og þetta fer líka
eftir því hvernig kúnninn
hugsar um það á meðan
það er að gróa. Fólk
miðar oft við þessu gömlu
sjóara-tattú, þá sem fengu
sér tattú í Grimsby, Hull
og Rotterdam. Málið er
að tæknin á þessum tíma
og upplýsingarnar sem
húðflúrarar höfðu voru
takmarkaðar miðað við
það sem við höfum í dag.
Það var ekki notaður eins
góður efniviður í vélarnar,
nálarnar voru grófari og
litirnir ekki eins góðir.
Hún var bara á hendi ör-
fárra einstaklinga þessi
þekking sem er orðin
mun útbreiddari. Í dag sé
ég af og til falleg fjörutíu
ára tattú. Ef handverkið
er gott þá er þetta eins og
falleg kona sem þú kynn-
ist og giftist, hún eldist
fallega með þér.“
Fékk köllun 1993
Jón Þór segir að hann
hafi varla vitað hvað húð-
flúr eða tattú var fyrr en hann fékk sér
sjálfur sitt fyrsta merki. „Ég fór með
félögum mínum 1993 á stofuna hjá Helga
heitnum tattú. Það má segja að ég hafi
orðið dáleiddur um leið og ég labbaði þar
inn. Það var dimmt og það var dulúð yfir
öllu, mjög skrítið, enda var Helgi mjög
sérstakur maður. Það var strax þarna
sem ég fékk mína köllun, frá þessum
degi vissi ég að þetta væri það sem ég
ætlaði að helga líf mitt.“
Það var þó ekki fyrr en 1996 að hann
tók ákvörðun um að láta þennan draum
rætast.
„Ég fór á fund Helga og sagði honum
frá áætlunum mínum og spurði hvort
ég mætti koma til hans af og til. Hann
reyndi að fá mig ofan af því að gera þetta
og sagði að hann væri ekki á leiðinni að
taka neinn nema inn.“
Aftur liðu tvö ár og ekkert þokaðist í
lærinu hjá Helga.
„En 1998 fór ég í litla heimsreisu og
endað í New York þar sem ég keypti
fyrstu tattú-græjurnar mínar. Þegar ég
kom heim seinna það ár fór ég til Helga
og sýndi honum verkin sem ég var búinn
að gera á sjálfan mig heima hjá mér. Það
kom honum dálítið á óvart að sjá að ég
var raunverulega farinn að gera tattú
og upp frá þeim degi fór ég að hanga
meira hjá honum. Einn daginn, þegar ég
var búinn að bíða dag eftir dag eftir að
hann kallaði á mig, kom kallið. Og hann
vantaði nú ekki meiri hjálp en það að
panta reykelsi að utan. En það má segja
að þarna hafi ég byrjað sem lærlingur
hjá honum.“
Að sögn Jóns Þórs var Helgi af gamla
skólanum og lét hann virkilega finna
fyrir því að hann væri lærlingur.
„Á þessum þremur árum sem ég var
að læra hjá honum vann ég öll skítverkin
fyrir hann, allt sem tengdist stúdíóinu.
Ég var oft pirraður út í kallinn en í dag
gæti ég ekki verið manninum þakklátari
fyrir það sem hann kenndi mér.“
Lært á Youtube
Jón Þór segir að núorðið sé mun auðveld-
ara að læra húðflúrun heldur en þegar
hann hóf sinn námsferil. Og hann er
ekki hrifinn af þróuninni.
„Úff, það er alltof auðvelt að byrja að
læra í dag. Þessi heimur hefur opnast
alveg rosalega. Maður þarf ekki að fara
lengra en á Youtube til að fá allar prakt-
ískar upplýsingar. Og það getur hvaða
Jón Jónsson sem er farið í bókabúð og
keypt sér tattú-tímarit og fundið þar
auglýsingu fyrir allar græjur sem þarf til
að flúra. Sem mér þykir miður og verr.
Gallinn við þetta er að það er fullt af
vitleysingum sem kaupa sér græjur og
eru að eyðileggja húðina á fólki vegna
þess að þeir vita ekki hvað þeir eru að
gera. En þrátt fyrir að þessar flóðgáttir
hafi opnast er nú samt ýmislegt gott að
gerast. Jákvæðu hliðarnar eru að hlut-
fallið af góðum listamönnum, sem hafa
komið fram síðustu ár, er mjög hátt. Þeir
fá reynslu á fimm árum sem við af gamla
skólanum vorum tíu til fimmtán ár að
afla okkur.“
Einu sinni sjómenn og hórur
Þegar tattústofa er nefnd hugsa sumir
strax um dóp, ofbeldi og glæpi. Jón Þór
gefur ekkert fyrir þá tengingu.
„Þetta er gamall stimpill sem ætlar
seint að hverfa. En þetta er klisja. Einu
sinni voru það bara sjómenn og hórur
sem fengu sér tattú en tímarnir eru
breyttir. En auðvitað eru misjafnir menn
í bransanum eins og í öðrum starfs-
stéttum, eins og lögfræði, stjórnmálum,
löggæslu.“
Og Jón Þór er bjartsýnn á framtíðina.
„Já, hún er mjög björt. Þessi bransi er
búinn að vera til frá örófi alda. Þetta er
ekki einhver bóla sem mun hverfa. Það
virðist vera ein af frumhvötum manns-
ins að merkja sig og skreyta. Það virðist
ekki skipta máli hvort það er góðæri eða
kreppa – fólk vill tattú.
Jón Skúli Traustason
jonskuli@frettatiminn.is
Blekmeistari á
Skólavörðustíg
Jón Þór Ísberg er einn af reyndustu húðflúrurum landsins. Hann
lærði hjá Helga tattú, guðföður íslenskrar húðflúrunar, og rekur nú
eigin stofu. Jón Skúli Traustason ræddi við hann.
Ef handverkið
er gott þá er
þetta eins og
falleg kona sem
þú kynnist og
giftist, hún eldist
fallega með þér.
Myndir úr möppunni fátíðar
Að sögn Jóns Þórs er fátítt að fólk komi og velji sér húðflúr úr möppunni sem liggur frammi á
stofunni hans. „Það er auðvitað enn til þannig fólk sem vill bara fá að velja úr möppunni, en það
heyrir eiginlega undantekningunni til. Fyrir tíu árum fannst fólki bara flott og sætti sig við að velja
eitthvað úr möppunni af því að það þekkti ekkert annað. En í dag er öll flóran af litum og stílum.
Fólk er farið að gera meiri kröfur og veit hvað það vill.
Það heyrir undantekningunni til að það sé ekki hægt að gera eitthvað; oft þarf ég bara að breyta
einhverju smávegis til að þetta virki. Þá hefur það yfirleitt með stærðina gera. Og talandi um stærð
þá var fólk fyrir tíu árum ekki að fá sér neitt í líkingu við það sem beðið er um í dag. Fólk er kannski
að koma inn og fá sér sitt fyrsta tattú og biður um heilar eða hálfar ermar í staðinn fyrir þessa litlu
stimpla sem við þekktum hérna áður fyrr.“
Ljósmyndir: Óskar Hallgrímsson
42 viðtal Helgin 19.-21. nóvember 2010