Læknablaðið - 15.02.1995, Blaðsíða 16

132
LÆKNABLAÐIÐ 1995; 81
Samkvæmt þessari athugun reyndust dýra-
og mannsbit vera fremur fátítt vandamál í
Reykjavík og nágrenni. Voru þau völd að um
einni af hverjum 200 heimsóknum á slysadeild.
Alvarlegar afleiðingar bita voru sem betur fer
fátíðar.
Þakkir
Starfsfólki slysadeildar Borgarspítalans er
þökkuð aðstoð við framkvæmd rannsóknar-
innar.
HEIMILDIR
1. Goldstein EJC. Bite wounds and infection. Clin Infect
Dis 1992; 14: 633-40.
2. McDonough JJ. Stern PJ, Alexander JW. Management
of animal and liuman bites and resulting human in-
fections. In: Remington JS, Swartz MN, eds. Current
Clinical Topics in Infectious Diseases. Vol 8. New York:
McGraw-Hill, 1987: 11-36.
3. Munnlegar upplýsingar frá Heilbrigðiseftirliti Reykja-
víkur og fleirum.
4. Zook EG, Miller M, van Beek AL. Successful treatment
protocol for canine fang injuries. J Trauma 1980; 20:
243-8.
5. Zoega B, Sigvaldason H, Mogensen B. Ofbeldisáver-
kar. Faraldsfræðileg athugun í Reykjavík 1975-1991.
Læknablaðið 1994; 80: 53M.
6. Balows A, Hauser WJ Jr, Herrmann KL. Isenberg HD.
Shadomy HJ. Manual of Clinical Microbiology. 5th ed.
Washington DC: American Society for Microbiology,
1991.
7. Garner JS, Jarvis WR, Emori TG, Horan TC, Hughes
JM. CDC-definitions for nosocomial infections. 1988.
Am J Infect Control 1988; 16: 128-40.
8. Weber DJ, Hansen AR. Infections resulting from ani-
mal bites. Infect Dis Clin North Am 1991; 5: 663-80.
9. Mogensen B, Richter I. Ragnars K. Faraldsfræði slas-
aðra í umferðarslysum. Ágrip erindis á VII. ráðstefnu
um rannsóknir í læknadeild Háskóla íslands, janúar
1995. Læknablaðið 1994; 80/Fylgirit 27: 29.
10. Kattavinafélag fslands, munnlegar upplýsingar um
óbirta ágiskun.
11. Goldstein EJC. Bites. In: Mandell GL. Bennett JE,
Dolin R, eds. Principles and practice of infectious dis-
eases. 4th ed. New York: Churchill Livingstone, 1995:
2765-9.
12. Feder HM Jr. Shanley JD. Barbera JA. Review of 59
patients hospitalized with animal bites. Pediatr Infect
Dis J 1987; 6: 24-8.
13. Brook 1. Microbiology of human and animal bite
wounds in children. Pediatr Infect Dis J 1987; 6: 29-32.
14. Ordog GJ. The bacteriology of dog bite wounds on
initial presentation. Ann Emerg Med 1986; 15: 1324-9.
15. Torpy DE. Pasteurella multocida in dog and cat bite
infections. Pediatrics 1969; 43: 295-8.
16. Stefánsdóttir G, Oddsson K. Óbirtar athuganir, 1993.
17. Finding JW, Pohlman GP, Rose H. Fulminant gram-
negative bacillemia (DF-2) following dog bite in an as-
plenic woman. Am J Med 1980; 68: 154-6.
18. Talan DA, Goldstein EJC, Staatz D. Staphylococcus
intermedius: Clinical presentation of a new human dog
bite pathogen. Ann Emerg Med 1989; 18: 410-3.
19. Bilos ZJ, Kaucharchuk A, Metzger W. Eikenella corro-
dens in human bites. Clin Orthop 1978; 134: 320-4.
20. Elenbaas RM, McNabey WK, Robinson WA. Prophy-
lactic oxacillin in dog bite wounds. Ann Emerg Med
1982; 11: 248-50.
21. Callaham M. Prophylactic antibiotics in common dog
bite wounds: a controlled study. Ann Emerg Med 1980;
9: 410-3.
22. Goldstein EJM, Citron DM. Richwald GA. Lack of in
vitro efficacy of oral forms of certain cephalosporins,
erythromycin and oxacillin against Pasteurella multoci-
da. Antimicrob Agents Chemother 1988; 32: 213-6.
23. Stevens DL, Highbee JW, Oberhofer TR. Antibiotic
susceptibility of human isolates of Pasteurella multocida.
Antimicrob Agents Chemother 1979; 16: 322^1.
24. Goldstein EJC, Citron DM. Comparative activity of
cefuroxime, amoxicillin/clavulanic acid, ciprofloxacin,
enoxacin, and ofloxacin against aerobic and anaerobic
bite wound bacteria. Antimicrob Agents Chemother
1988; 32: 1143-7.
25. Callaham M. Controversies in antibiotic choices for bite
wounds. Ann Emerg Med 1988: 17: 1321-30.
26. Cate TR. Clostridium tetani (tetanus). In: Mandell GL,
Douglas RG, Bennett JE, eds. Principles and practice of
infectious diseases. 3rd ed. New York: Churchill Living-
stone, 1990: 842-6.
27. Callaham M. Dog bite wounds. JAMA1980; 244: 2327-
30.
28. Goldstein EJM, Citron DM, Finegold SM. Dog bite
wounds and infection: a prospective clinical study. Ann
Emerg Med 1980; 9: 508.
SEREVENT
INNÚÐALYF / DISKHALER:
Ahendin^ar: Sjúkdómar sem valda
berkjuþrengingum s.s. astmi.
næturastmi. árcynslu-astmi og
langvinn berkjubólga. með eða án
lungnaþembu (emphysema). Við
bráðum astmaköstum er rctt að
reyna fremur skamnivirk beta?-
örvandi lyf. Vcrkunarmáti lyfsins
cr annar cn staðbundinnar stera-
meðferðar og því áríðandi að
sterameðferð sé ekki hætt eða úr
henni dregið þegar sjúklingur er
settur á Sercvenl.
Kiginleikur: Serevent er af nýrri
kynslóð sérhæfðra bcrkjuvíkkandi
lylja. Sercvcnt örvar betarviðtæki
sérhæft og veldur þannig berkju-
víkkun. Það hefur lítil sem engin
áhrif á hjarta. Eftir innöndun fæst
vcrkun eftir 5-10 mínútur og sten-
dur hún í allt að 12 klst. Ekki hefur
fundist samband milli blóðþéttni og
verkunar á berkjur og bcndir það
til. að lyfið verki fyrst og fremst
staðbundið.
Frábendingur: Varúðar skal gæta
hjá sjúklingum með ofstarfsemi
skjaldkirtils, alvarlega hjartasjúk-
dóma eða hjartsláttartruflanir.
Athugið: Ekki skal breyta fyrri
meðferð með innönduðum sterum
eða öðrum fyrirbyggjandi lyfjum
þcgar sjúklingur er settur á
Serevent. Ekki er fullvitað um áhrif
lyfsins í mcðgöngu eða við
brjóstagjöf svo einungis skal nota
lyfið ef gagnsemi þess er talin
vega þyngra en hugsanleg áhrif þess
á fóstur/barn.
Aukaverkunir: Vöðvatitringur
(tremor) kemur fyrir í einstaka til-
felli en cr skammtabundinn og oftast
í byrjun mcðferðar. Höfuðverkur og
aukinn hjartsláttur getur komið fyrir.
Meðferð með betaz-örvandi lyfjum
getur valdið tímabundinni hækkun
blóðsykurs. Einnig geta þau valdið
kalíum bresti. Líkt og önnur innúða-
lyf getur lyfið stöku sinnum valdið
berkjusamdrætti.
Millivvrkunir: Ósérhæfð beta2-
blokkandi lyfdraga úr vcrkun lyfsins.
Skammtastæröir og pukkningur:
Innúöalyf: Hver staukur inniheldur
120 skammta. Hver skammtur inni-
heldur 25mkgr af Salmcterol
(hydroxynapthoate acid salt)
Skammtastærð: Tveir skammtar af
úðanum (50 míkrógr.) kvölds og
morgna. í alvarlegri tilfellum gæti
reynst nauðsynlegt að auka skammta
í 4 skammta (100 mkg) tvisvará dag.
Skammtastærðir handa börnum:
2 innúðanir (50 mkg) tvisvar sinnum
á dag. Lyfið er ekki ætlað yngri
börnum en 4 ára. (Sjúklingum sem
ciga erfitt með að samræma notkun
úðans við innöndun er bent á
VOLUMATIC-úðabclginn, sem
nota má með SEREVENT. Fæst án
endurgjalds í lyfjabúðum.)