Læknablaðið - 15.11.1998, Qupperneq 54

868
LÆKNABLAÐIÐ 1998; 84
svæðið því við tökum að okk-
ur vitjanir í Garðabæ, Hafnar-
firði og Bessastaðahreppi frá
og með 1. nóvember en Heilsu-
gæslan í Hafnarfirði hefur
sinnt þessu svæði hingað til. I
öðru lagi verður mikil breyt-
ing við það að við flytjum í
nýtt húsnæði á okkar eigin
vegum. Aðstaða okkar til að
taka á móti fólki batnar til
muna. Til dæmis má nefna að
í Smáranum getur fólk ekið
beint inn í bílageymslu og tek-
ið þaðan lyftu upp til okkar.
Læknum fjölgar á vakt á
hverjum degi og aðstoð við þá
í móttöku eykst einnig. Þá fá-
um við nýtt og öflugra síma-
kerfi, bættan tækjakost og
þannig mætti áfram telja.
Með þessum breytingum
getum við tekið við miklu
fleiri sjúklingum sem hingað
til hafa leitað á náðir bráða-
móttöku sjúkrahúsanna en
eiga í raun heima hjá okkur í
fyrstu umferð. Nú verður sú
breyting að fólk sem kemur til
okkar fyrst þarf ekki að greiða
nýtt komugjald ef við þurfum
að senda það áfram á bráða-
sjúkrahús en hingað til hefur
fólki í raun verið refsað fyrir
að leita fyrst til okkar.
Við stefnum að því að fjölga
fólki sem kemur í móttökuna en
halda vitjunum í horfmu. Nú
fáum við um 17.000 manns í
móttökuna og förum í 7.500
vitjanir á ári en eftir breyting-
una væri ekki óeðlilegt að við
tækjum á móti 25.000 manns á
ári. En við veitum ltka mikla
símaþjónustu og fólk leitar oft
til okkar þótt það sé komið út á
land eða til útlanda, jafnvel alla
leið til Kína. Þar er um að ræða
fólk sem hefur vanist þjónustu
okkar og leitar því til Lækna-
vaktarinnar og fær ráðgjöf.“
Þjónusta við
landsbyggðina
- í fréttum af samningi
ykkar við ráðuneytið var þess
getið að þið mynduð taka að
ykkur næturþjónustu fyrir Hl-
heilsugæslustöðvar á lands-
byggðinni í gegnum neyðar-
númerið 112. Hvernig sjáið
þið það fyrir ykkur?
„Ráðuneytið hefur áhyggj-
ur af þessum stöðvum og vill
auðvelda læknum að vinna á
þeim. Þess vegna vildu þeir
semja við okkur um að við
tækjum að okkur næturþjón-
ustu fyrir þá lækna sem þess
óska. Þarna er um að ræða
símaráðgjöf við sjúklinga að
því marki sem hægt er, en að
sjálfsögðu verður að vekja
viðkomandi lækni ef um
bráðatilvik er að ræða. Við
tökum að okkur að sinna því
sem við metum sem svo að
megi bíða til morguns. Þetta á
þó eftir að útfæra nánar, til
dæmis eiga héraðslæknarnir
eftir að fjalla um þetta og við-
komandi heilsugæslulæknar
eftir að ákveða hvort þeir vilja
þiggja þessa aðstoð.“
- En hver er aðgangur ykk-
ar sjúklinga að bráðaþjónust-
unni, hafa þeir einhvern for-
gang?
„Þetta gerist þannig að ef
við þurfum að senda sjúkling
áfram þá höfum við samband
við vakthafandi lækna. En
sambandið mætti vera beinna
því oft vill það brenna við að
fólk fer frá okkur inn á bið-
stofu bráðamóttöku og bíður
þar eftir þjónustu. Við áttum í
viðræðum við sjúkrahúsin um
að við tengdumst þeim með
beinum hætti, værum í sama
húsi og yrðum eins konar sía
fyrir bráðamóttökurnar, en
stóru sjúkrahúsin vildu ekki
samþykkja það svo úr því
varð ekki. Af hálfu sjúkrahús-
anna litu menn svo á að fólk
þyrfti að hafa valfrelsi um það
hver ætti að sinna því í mót-
tökunni en víðast hvar erlend-
is er hafður sá háttur á sem við
lögðum til, meðal annars til að
tryggja að þeir sem vegna
mikilla veikinda geta ekki
beðið komist strax að en þurfi
ekki að bíða eftir því að minna
veiku fólki sé sinnt."
- En hvað með sambandið
við sérgreinalækna?
„Á því er heldur ekkert
ákveðið skipulag. En á það
ber að líta að við erum oftast
að sinna skyndiþjónustu,
bjarga fólki fram á næsta
virka vinnudag. Við vísum
fólki því oftast nær til heimil-
islæknis ef þörf er á. Hann
tekur við því á dagvinnutíma
og sinnir því áfram," sögðu
þeir Atli og Þórður.
Lækna-
blaðið á
netinu:
http://www.icemed.
is/laeknabladid
-ÞH