Læknablaðið : fylgirit - 01.07.1995, Síða 17

LÆKNABLAÐIÐ 1995; 81
17
læknir, segir Vilmundur Jónsson. Hann var mað-
ur, sem var vel á sig kominn líkamlega og and-
lega, stundaði sund hér í sundlauginni, sem þá var
nokkuð köld, enda lítið hituð. Hann hljóp stund-
um upp Eyrarlandsveginn úr miðbænum og sagði
að þá færu innyflin á dans. Hann var og kunnur
fyrir ritstörf sín, skrifaði bækur heilsufræðilegs
efnis, bók um áhrif áfengis á líkamann, hjúkrun
sjúkra, hjúkrunarfræði og lækningabók, almenna
heilsufræði, um varnir gegn slysum, sérstaklega á
sjó, og fleiri bækur auk fjölda greina í blöð og
tímarit. Hann sá og um útgáfur bóka frá hendi
föður síns, æviminningar hans Sögukaflar afsjálf-
um mér, 1922 og Bréf 1935.
Steingrímur lét af störfum hér 1936.
Helgi Skúlason lifði frá 1892-1983, var hér
starfandi augnlæknir í rétt 40 ár, frá 1927-1967.
Hann var frá Odda á Rangárvöllum, sonarsonur
séra Skúla Gíslasonar á Breiðabólsstað í Fljóts-
hlíð, þess sem nafnkunnur var fyrir ritun sína á
þjóðsögum. Helgi var vandvirkur og nákvæmur
augnlæknir, fær í sinni sérgrein miðað við tíma
sinn og aðstæður. Hann var víðþekktur minnis-
garpur, kunni utanbókar öll bréf Hórasar á latínu
25 árum eftir stúdentspróf. Var heiðursfélagi í
Læknafélagi Akureyrar. Sonur hans er dr. Sig-
urður Helgason, prófessor í stærðfræði við hina
virtu stofnun Massachusetts Institute of Techno-
logy, heimskunnur vísindamaður í fræðigrein
sinni, sannaði á sínum tíma þá formúlu í stærð-
fræði, sem liggur til grundvallar CT-skanni, það
er tölvusneiðmyndatöku.
Jón Steffensen lifði frá 1905-1991, var sonur
Valdemars, læknis hér. Hann var praktiserandi
læknir hér frá október 1933 til maí 1935. Hann var
prófessor í lífeðlisfræði 1937-1957 og í líffærafræði
1937-1972 og var sem slíkur meðal annars skjöld-
ur og hlíf lækna gegn offjölgun íslenskra lækna
með því að hann gaf læknanemum falleinkunn
fyrir laklega frammistöðu á prófum í þeirri náms-
grein. Þótti strangur en réttlátur í prófum sínum.
Hann hafði mikinn áhuga á sögu læknisfræðinnar,
mannfræði og fornminjum og var virtur vísinda-
maður í þeim greinum. Birti fjölda greina um þau
efni í íslenskum og erlendum tímaritum. Hann
var heiðursfélagi í Læknafélagi Akureyrar frá 2.
janúar 1978.
Valdemar Steffensen lifði frá 1878-1946, var
aðstoðarlæknir á sjúkrahúsinu hér 1908-1916, síð-
an praktiserandi læknir í bænum til 1942 er hann
lét af störfum sökum heilsubrests og fluttist til
Reykjavíkur þar sem hann dvaldi til dauðadags.
Hann var ættaður frá Hóli í Reykjavík, náskyldur
Símoni Þórðarsyni, lögfræðingi og góðum söng-
manni og Guðrúnu A. Símonar söngkonu, dóttur
hans. Valdemar var og ágætur söngmaður en inn-
an læknisfræðinnar beindist áhugi hans einkum
að háls-, nef- og eyrnalækningum og gerði hann
nokkuð af tonsillotomium og tonsillectomium,
sem var í tísku á læknisárum hans hér. Hann var
óvanalega dáður læknir af sjúklingum sínum.
Pétur Jónsson lifði frá 1900-1968, var praktiser-
andi læknir hér í bænum frá 1928 til dauðadags og
var fær læknir sem slíkur. Hann var maður léttur í
lund, glaðvær, bjartsýnn, vinsæll af sjúklingum
sínum og vel látinn. Gerði nokkuð af tonsill-
ectomium.
Árni Guðmundsson lifði frá 1899-1971, var að-
stoðar- og röntgenlæknir á sjúkrahúsinu hér og
jafnframt praktiserandi læknir í hlutastarfi hér í
bænum á árunum 1933-1954. Hann var maður
hæglátur, jafnlyndur og reglusamur. Árið 1954
fékk hann stöðu við röntgendeild Landspítalans
og fluttist það ár til Reykjavíkur.
Jón Geirsson, vígslubiskups Sæmundssonar
lifði frá 1905-1950, var praktiserandi læknir hér í
bænum frá 1934 til dauðadags. Hann var maður
mjög ljúfur í framkomu, kurteis og ástsæll af
sjúklingum sínum. Vel hagmæltur var hann og
sýnt um að yrkja gamanbragi til flutnings í lækna-
hófum.
Friðjón Jensson var ekki viðstaddur stofnfund
félagsins. Hann Iifði frá 1868-1956, var Dalamað-
ur að uppruna og uppvexti, var fyrst læknir í
Mýrasýslu í fimm ár, svo á Eskifirði í 14 ár, síðan
praktiserandi læknir á Akureyri 1913-1930 en eftir
það fékkst hann einvörðungu við tannlækningar.
Hafði sótt námskeið í tannlækningum í Kaup-
mannahöfn 1921-1922. Friðjón Jensson var maður
fríður sýnum á yngri árum og um hann var þessi
kunna og um tíma nokkuð slitna vísa kveðin:
Ég vildi ég vœri vasaklútur
vel merktur með F og J
eða fríður flöskustútur
Friðjóns lœknis varagoð.
Þá er ótalinn á svæðinu níundi og síðasti læknir-
inn, sem kom ekki á stofnfundinn. Var það Jónas
Rafnar, yfirlæknir á Kristneshæli. Hann lifði frá
1887-1972, var praktiserandi læknir á Eyrarbakka
1918- 1919, síðan praktiserandi læknir á Akureyri
1919- 1927 uns hann varð yfirlæknir á Kristneshæli
við stofnun þess 1. nóvember 1927-1955. Hafði
áður starfað á berklahælum í Danmörku. Jónas
Rafnar var góður og fjölhæfur læknir, jafnlyndur
maður og hafði með persónuleika sínum róandi
áhrif á sjúklinga, sem ekki var vanþörf á þegar sá
ógnvaldur sem berklaveikin var þá, geisaði hér
lítt viðráðanleg að því er tók til hinna þungu til-
fella. Svo sagði Þóroddur Jónasson, læknir, að úr