Sveitarstjórnarmál - 01.04.1987, Síða 47

ERLEND SAMSKIPTI
Kirkjukór Ólafsfjaróar söng við setningu vinabæjamótsins. i ræðustól er greinar-
höfundur, sem var formaður undirbúningsnetndar. Ljósm. Þórir Jónsson.
hvíldu sig. Gestirnir sóttu mjög í
sund og þótti hvað merkilegast,
hve lengi Ólafsfirðingar hafa notið
hitaveitu, eða frá árinu 1943, og
að hér skuli hafa verið 25 m úti-
sundlaug allt frá árinu 1944.
Lokahátíð mótsins var á laugar-
dagskvöld, og var margt gert til
þess að koma gestunum
skemmtilega á óvart, og skal það
ekki rakið hér í smáatriðum.
Dansað var fram eftir nóttu við
undirleik hljómsveitar Finns Eydal.
Þess skal sérstaklega getið, að
málverkasýning Kristins G.
Jóhannssonar, listmálara, var í
gagnfræðaskólanum, meðan mót-
ið stóð, og vakti hún mikla athygli
gesta.
Á sunnudag og mánudag héldu
gestirnir áfram ferð sinni um land-
ið í nokkrum hópum áleiðis heim.
Verður ekki annað séð af undir-
tektum þeirra en að þeir hafi notið
dvalarinnar til hins ýtrasta og átt
hér sérlega ánægjulega daga. (
hópnum voru blaðamenn frá öllum
stöðunum, og virðast þeir hafa
keppzt við að rita greinar um mót-
ið í sin blöð og önnur, því aragrúi
blaðagreina, sumar taldar í opn-
um, með stórum litmyndum, hafa
borizt okkur hvaðanæva auk
þakka:bréfa og mynda. Ekki kom-
umst við hjá því að trúa því, að vel
hafi til tekizt með mótshaldið; það
segir okkur viðmót fólksins og
viðbrögðin eftir á. Okkur hefur
tekizt að sanna, að við erum engir
eftirbátar í samstarfinu, þrátt fyrir
smæð okkar. Öll viðbrögð gest-
anna einkennast af undrun. Þeir
undrast fegurð landsins og hve
byggilegt það er, jafnvel hér norð-
ur frá, hve vel við búum, hve at-
vinnulífið er öflugt og þjónusta
margbreytileg í ekki stærri byggð-
arlögum, hve allt er nýtízkulegt. í
einu orði sagt undrast þeir, á hve
háu menningarstigi íslendingar
eru. Það skín alls staðar í gegn.
Því er ekki að leyna, að alltaf
kviðum við því að halda vinabæja-
mót, þegar röðin kæmi að okkur.
Kvíðinn hefur að vísu dvínað við
hvert mót, sem við höfum sótt í
hinum bæjunum, og eftir þetta
fyrsta mót okkar höfum við verið
látnir finna svo um munar, að öll
minnimáttarkennd er ástæðulaus
af okkar hálfu. Eftir þessa reynslu
finnum við, að við getum borið
höfuðuð hátt; við erum veitendur í
þessu samstarfi, en ekki þiggj-
endur. Við fórum í ýmsu inn á
nýjar brautir í undirbúningi, sem
annars er bundinn af löngum
Eyrarbakkahreppur
gerist aðili að
vinabæjakeðju
í upphafi þessa árs samþykkti
hreppsnefnd Eyrarbakkahrepps
að gerast aðili að vinabæjakeðju
fjögurra bæjarfélaga annars staðar
á Norðurlöndum. Bæirnir eru
Kalundborg í Danmörku, Lillesand
í Noregi, Nynáshamn í Svíþjóð og
Kimito í Finnlandi. íbúafjöldi í
þessum bæjum er frá 3500 og upp
í 21000. Eyrarbakki er lang-
hefðum í þessu samstarfi. Það
mæltist vel fyrir, og allt gekk svo
dæmalaust hnökralaust. Skilning-
ur á gildi norræns samstarfs og
almennur áhugi á því hefur aukizt
til muna í Ólafsfirði eftir þetta vel
heppnaða vinabæjamót, og var
áhuginn þó verulegur fyrir. Það
eru margir, sem hyggja gott til
glóðarinnar árið 1988, er næsta
vinabæjamót verður haldið í Hille-
röd í Danmörku.
minnsta sveitarfélagið í þessu
samstarfi með 540 íbúa.
Nokkur aðdragandi var að
þessari ákvörðun. Bæirnir fjórir
höfðu ritað Norræna félaginu á ís-
landi bréf fyrir nokkrum árum og
spurzt fyrir um, hvort einhverjir
bæir við sjó á íslandi hefðu áhuga
á slíku samstarfi. Flest hinna
stærri sveitarfélaga á íslandi höfðu
þegar komið á vinabæjatengslum,
svo leita varð til minni sveitarfé-
laga, og varð Eyrarbakki fyrir val-
inu. Hreppsnefnd sú, sem sat á
síðasta kjörtímabili, tók jákvætt í
erindi vinabæjanefndar Norræna
SVEITARSTJÓRNARMÁL 93